Technokrat, de nieuwe lp van Dos Asmund combineert op inspirerende wijze verschillende stijlen zoals goed doordachte techno, drum ‘n’ bass, dark ambient, EBM, industrial en zelfs filmmuziek. Na 25 jaar als producer te hebben gewerkt, weet Dos Asmund dan ook goed hoe zijn invloeden uit de jaren 90 en de nillies te verwerken. Een wilde mix van veel dingen, maar toch coherent samengebracht en spannend om te horen hoeveel ideeën de muzikant uit Wuppertal je in iedere track laat horen. Er zijn immers meer dan genoeg elektroprojecten waarin één idee over vijf lp’s uitgesmeerd wordt. Iedere keer verandert er bij Don Asmund wel iets, of het nu een percussie-element of de beat is. Lang geleden dat we zo’n gevarieerd electro-album hebben gehoord!
Monolith begint met tribale percussie en gaat ver in een beat die je misschien wel herkent van Leather Strip waarmee Dos Asmund verschillende keren samenwerkte. De technosamples zijn overigens EBM-opnamen uit de jaren 90. Dos Asmund laat het echter niet hier bij, maar laat de track overgaan in betere techno die meer rust brengt zonder de dansfactor ervan te verwaarlozen. Slowly Overlight zou zo de soundtrack van een sciencefiction- of fantasyfilm kunnen zijn die de duistere kant van de kracht suggereert.
Soms worden ook vocals gebruikt zoals in Obeir dat ergens tussen Daft Punk en Kraftwerk ligt. Aanvankelijk vrij monotoon tot de drummachine overstuur gaat en je nog meer dynamiek hoort. Als ze met Obéir het Franse werkwoord bedoelen, dan hebben ze het waarschijnlijk over de mogelijkheid om bestuurd te worden door machines of robots. Een heel oud en nog altijd actueel onderwerp in de muziekwereld sinds Kraftwerks Mensch- Maschine.
Die Probe klinkt iets speelser. Verschillende ritmische patronen doen denken aan een computerspel. In het middendeel horen we opnieuw de bekende techno-sequenties, die wel wat sterker hadden gemogen. Denk aan Felix, het project dat vooraf ging aan Faithless als iemand ze nog kent… Magnetism verkent dan weer eerst de ruimte tussen beats en de ambientsfeer, om vervolgens over te gaan in experimentele elektronica en uiteindelijk Underworld-achtige techno wordt.
De intro van Radiation wordt ingeleid door vreemde stemmen/synthgeluiden die mystiek klinken. Ondanks de harde dancebeat verliest de track nooit zijn meditatieve structuur tot de drumcomputer aan het eind klinkt zoals in de spannendste Nine Inch Nails-tijden. Konstrukt beweegt zich tussen psytrance en chill out en is de klassiekse sound van Jean-Michel Jarre nooit ver weg. The Warmth of A Thousand Suns begint met vogelgezang waardoor we het ergste vrezen, maar het duurt niet lang voordat de sequencers en drummachine het overnemen en het een soort sciencefiction-soundtrack wordt.
De EBM-kant van Dos Asmund komt weer naar voren in Dance with the Void waarbij de muziek klinkt hier zoals de titel doet vermoeden. Terug naar dansen dus met een blik op het onbekende. Bij de goederentrein die aan het begin van Interstellar door de nacht rijdt gaan we ervan uit dat Jean Michel Jarre de dienstregeling ervan schreef. De melodie in Dirt and Circuits lijkt de leegte in te rennen, maar de sequencers maken zoveel lawaai dat het lijkt alsof de elektronica door onze zenuwen wordt gestuurd, terwijl we op het einde van de plaat alweer de ritmische ambient-tour opgaan met de oude Warp-platen als ijkpunt. In Technokrat toont Dos Asmund niet alleen dat hij meer ideeën heeft dan veel andere van zijn soortgenoten, ook heeft hij het talent om de sequenties en de sfeer te veranderen wanneer je denkt dat het een beetje saai wordt, en dat zonder goedkope trucjes te gebruiken!
