Die Sonne Satan of Die Sonne Satans, het maakt niet uit. Het gaat over hetzelfde Italiaanse dark ambient project gerund door Paolo Beltrame, die in de jaren 1990 zijn stempel drukte op de experimenterende elektronicascene in de laars van Europa.
Daar labelbaas Pezzella ook een Italiaan is, lijkt het logisch dat hij weet heeft of op zoek gaat naar pareltjes binnen het (dark) ambientwereldje die een heruitgave meer dan verdienen. Het past prima binnen het schema van het label dat grossiert in hedendaagse artiesten binnen het genre. Zo nu en dan teruggrijpen naar het verleden kan zeker zijn meerwaarde hebben, ook al als het om hoogwaardige releases gaat die meestal in een zeer kleine oplage werden verdeeld toen ze oorspronkelijk werden uitgebracht.
Dat is ook het geval voor Omega, een album uit 1995 dat uitkwam op een C50 (een cassette dus) op Slaughter Productions. Het geliefkoosde medium van Beltrame, dat mag duidelijk wezen, want zowat al zijn werk kwam op cassette uit, soms op cd of op lp.
Voor de heruitgave koos maker Beltrame ervoor om in samenspraak met Pezzella de opnames op te waarderen en ook twee quasi onvindbare nummers toe te voegen. Die verschenen op twee obscure compilaties op cassette, waarvan er van eentje slechts dertig exemplaren in omloop zijn. Behoorlijk exclusief dus en voor liefhebbers van geestverruimende dark ambient een heerlijke trip vol onverwachte geluiden die heel dikwijls uit het dagdagelijks bestaan werden gevist via samples die later in het oeuvre van Die Sonne Satan – de naam komt uit het boek Sous le soleil de Satan van Georges Bernanos – dat in 1987 werd verfilmd door Maurice Pialat.
Drones, veel naar industrial neigende klanken en zeer geïnspireerde dark ambient is wat dit schijfje bevat. Dit zijn het soort heruitgaves waar we plezier aan beleven: obscure parels voor de zwijnen.
