We zouden kunnen uitwijden over de geschiedenis van de oude Diablos-knakkers en de toch wel legendarische Belgisch/Nederlandse grensstudio 195, waar ook tien jaar na hun debuut, deze We Are So Alone, werd ingeblikt. Maar daar heeft u, lieve lezer géén boodschap aan, dus we beperken ons tot essentie: de muziek op het plaatje. Liefhebbers van poppy gitaarexploten uit 4 decennia, lees verder !
Diablos Innocentos zijn dus Gerton ‘Lightbrigade’ Govers, Patrick ‘Scoundrels, studiobaas’ Delabie en Antal Derene.
Opener Au Revoir is al meteen een grap denken we, het gefloten deuntje zou niet misstaan tussen dito hits en Condor Gruppe’s Ondt Blod, ware het niet dat de fundamenten voor het niemendalletje opgetrokken zijn uit heerlijke grove korrelgitaren en Grant Hart-drums. In Step By Step draaien The Hollies een tong met Elvis Costello en dat is lekker.
De obligate popballads gaan aan ons voorbij, maar het heerlijke bluesy Don’t haalt meteen weer True Blood en z’n titeltrack tevoorschijn en het 60’s getinte indie rock mantra Turn On Tune In Drop Out brengt zowel The Beatles, Pavement, The Posies als The Replacements weer tot leven!
Verder wordt er nog geflirt met rekels als Soul Asylum en zelfs Tom Petty, maar allemaal met een heerlijk punk “je mon foutisme om alle would be carriére”- rockertjes van tegenwoordig een dikke middelvinger te geven.
