Met zijn zessen zijn ze, de Demons Of Noon. De band uit Nieuw-Zeeland werd opgericht in Auckland in 2017 en ploeterde gestaag verder in de zompige ondergrond. Een paar singles doken op en een nummer op de digitale verzamelaar Weedian – Trip To New Zealand, waar ze tussen bands als Datura, Bloodnut en Land Of The Universe staan.
Death Machine is het langspeeldebuut van dit collectief en het is meteen een riffmonster van jewelste, eentje dat ook een breder publiek zal en kan aantrekken dan louter doomliefhebbers. Waarom? Crushing Sun ademt Swans, de periode dat Jarboe ook al eens een deuntje mocht mee kwelen. De zang van Aria Jones en Tamsyn Matchett is somber en confronterend tegelijk. Soms komen ze beiden aan bod in een nummer, soms draagt een van hen het ganse gewicht.
Alleen in Bad Men is de zang, naar onze mening, wat minder geslaagd. Er klopt precies iets niet. Op de andere nummers werkt het namelijk wel, al van zodra de plaat stilletjes begint, als een ritueel om er echt in te vliegen. Een aanzwellende bas en een stem die als een sjamaan de luisteraar oproept om mee te gaan in wat komen gaat.
Afsluiter Torched And Burned bijvoorbeeld is een doomy knaller van formaat, waarin het heerlijk zwelgen is voor fans van bijvoorbeeld Coven en Lucifer.
Ook wel fijn aan dit album is het feit dat hoe meer rondjes het ding mag draaien, hoe meer de riffs aan de ribben blijven kleven. Waar we in eerste instantie niet goed wisten wat we met deze plaat aan moesten, is ze inmiddels nauwelijks nog uit de speler te verbannen.
Occult aandoende doom op zijn best, dat is Demons Of Noon op dit heerlijke Death Machine.
