Hoera hoezee en hopsakee, De Kift heeft z’n twaalfde album uit! Al enkele decennia meedraaiend maar nog steeds onverwoestbaar met hun unieke combinatie van treurmarsen, walsen, punk en feestmuziek.
Zoals steeds met fijne teksten waarvoor ze inspiratie zoeken in de wereldliteratuur. Jan Arends is wederom een welgekomen gast tussen kleppers als Brodsky, Tsjechov, W.F. Hermans en rrrrroffel, boem paukeslag… Paul Van Ostaijen. Van deze laatste leenden ze Melopee, het overbekende gedicht dat ook op de kaaimuren van de Gentse Korenlei gekalkt staat en ooit ook al door het Antwerpse The Chocolate Lovers op muziek werd gezet. In Kift handen werd het de titeltrack van de plaat in een bloedmooie ballade met weemoedige strijkers.
Echt grote muzikale verrassingen moeten we van onze geliefde noorderburen niet meer verwachten. Ze staan echter garant voor een brede glimlach van herkenning, vooral omdat we ze ook al live hebben mogen aanschouwen en ons geestesoog dus meteen die beelden oproept. Maar toch… de eenzame piano van Piano 1 is een nieuwigheidje, zelfs zang is hier afwezig. De titel suggereert het bestaan van minstens een Piano 2, maar die is evenwel niet op deze Hoogriet te vinden. Jammer. Maar de heren en dames kennende, zou dat gerust nog een aparte 7inch release kunnen worden in een nabije toekomst. Ook grote fan van de galmende dissonante gitaar die in crescendo het einde van het voorheen rustig kabbelende Kolken mag verstoren.
Fantoom zorgt nog voor een merkwaardig hoogtepunt; wederom een instrumentaaltje dat aftrapt met een gitaar die weggelopen lijkt uit de surfklassieker Pipeline, waarna tempowisselingen, breaks en wervelende blazers de boel overnemen tot iets wat uit de kokers van Peter Vermeersch en Pierre Vervloesem gekropen had kunnen komen ten tijde van X-Legged Sally; vet spek naar onze bek. De inmiddels traditionele Kiftiaanse melancholie geeft in Vla (hopelijk vanille van Campina) het estafettestokje door aan kontschuddende funkyness en zal live (als het weer mag) de boel ongetwijfeld in lichterlaaie gaan zetten samen met de vrolijke kermisdeun Baragouine. In single Engelenkoor is de engel van dienst onze eigenste Roos Janssens (Capsule, Traktor, Les Filles d’Apocalypse,…). Ze zet een aandoenlijk duet met Ferry Heijne neer in deze Paha Vaanii versie van de Finse muzikant Marko Haavisto. Op dit album krijgen ze overigens versterking van gastmuzikanten als Rocco Ostermann & Wout Kemkens (Donnerwetter) en Marc Koppen & Onno Kortland (Stuurbaard Bakkebaard)
Ja hoor, Hoogriet is een hoogvlieger die ons voorziet van de broodnodige liefdevolle muziekvitamientjes en alle verwachtingen weer moeiteloos inlost.
