Ongecompliceerde woorden die poëtisch samengebracht zijn tot teksten die aanzetten tot nadenken. Ritme, bas en gitaren die samensmelten in een hoekige rocksound met een zweem van postpunk en een welgemeende, doch niet nostalgische knipoog naar de jaren tachtig. De Delvers brengen met hun Nederlandstalige debuutalbum tien nummers met een eigen geluid.
Alles Zwart is één van de pessimistisch klinkende nummers: ‘Domme woorden. Zonder hart. Alles zwart.’ En dat defaitisme hoor je ook een stukje in de eerder melancholische ondertoon. Een mooi nummer met een typisch jaren tachtig gitaargeluid.
Met dit – als donker kinderrijmpje klinkend – nummer mochten we even geleden al kennismaken. In En Als De Nacht Valt zorgt de repetitieve tekst en gitaarlijn voor een dansbaar geluid, dat ondanks de sluimerende duisternis in de (te?) eenvoudige tekst, toch hoopvol klinkt. ‘En als de nacht valt, mogen wij bestaan.’
De nummers waarin De Delvers ons een maatschappijkritische spiegel voorhouden, zijn het meest overgoten met het postpunkgeluid, waarin rebellie en verzet lijkt te sluimeren.
Voel de Onrust. Wij voelen ze … en horen ze in de sterk aanwezige baslijn en de doorgezette drums. ‘Ik geef een prijs voor wie ze vindt’.
De knapste zin van dit debuut zit ongetwijfeld in Wij Weten Niet! : ‘Wij bloeden na, want uit verveling vochten wij met een gorilla.’ Waar een mens zich soms mee gaat bezighouden uit verveling en hoeveel zeer het kan doen.
Het lijkt haast vanzelfsprekend dat Robotman een vrij mechanisch karakter heeft: ruwer, een gedreven ritme voorzien van het ruigere gitaarwerk en een ‘spoken choir’ dat emotieloos en repetitief de titel Robotman scandeert. Dit plaatje klopt volledig. ‘Robotman, met ijzeren hand, regeert het land.’
Wij Worden Wakker heeft een Arbeid Adelt-vleugje. Maar – het spijt ons oprecht, Marcel Vanthilt, u gaat wél met de looks en the balls lopen – dan met knappere vocals !
Naast een kritische blik, weten De Delvers ook wat af van de liefde en ‘het niet weten’: ‘In dit stiltegebied, laten wij ons horen’. Alles Vatte Vuur kregen we eind september al als voorproefje te horen. Een intiem klinkend nummer, waarin de ritmes zowel zwoel als vertederend klinken. Passioneel romantisch, over twee geliefden die in dit stiltegebied samen de code kunnen kraken, en alles vatte vuur!
In 1000 Vragen weerklinkt duidelijk een andere stem en zeer mooie, uitlopende gitaarlijnen nemen je mee doorheen een zacht klinkend nummer. ‘Je hebt geen spoor. Je volgt de zon. Weer naar waar jij ooit stond.’
In Ik Volg De Wind, maar ook In Stilte gaat het over de drang om te weten of het liever niet willen weten, met angst als drijfveer. De nummers klinken geruststellend warm, want ‘Soms is het beter niet te weten, dan alles al te zien.’
Dries Emmerechts (zanger-gitarist), Laurens Primusz (gitarist-zanger), Laura Haemels (toetseniste-zangeres), Tom Kets (bassist-zanger) en Menno Buggenhout (aka Robotman die – met ijzeren hand? – zowel voor gitaarwerk als beats en geluiden zorgt) zijn samen als De Delvers, een fijn klinkende band met een instrumentaal scherp en zuiver klinkend geluid. De Nederlandse teksten die doorspekt zijn van liefde, duisternis, angst, maatschappijkritiek… charmeren enorm. De nummers zijn naar onze smaak vaak te kort, maar dat zegt niets over de kwaliteit natuurlijk. Voor wie houdt van Stijn Meuris of De Mens: een aanrader. Voor wie er niet van houdt: ook!
De cd-release heeft plaats op 15/12 in de oude loods (Noeveren 261) in Boom. Als support brengen ze His Trust Fund mee, die de opkomende duisternis zal begeleiden met een solo-set. Op 19 januari spelen De Delvers in café Moby Dick in Antwerpen.
Pre-Order / Website / Facebook / vi.be / Bandcamp
