Bij het Italiaanse duo Chaos Shrine komen we een oude bekende tegen. Paul Beauchamp speelt in bands als Almagest!, Blind Cave Salamander en Space Aliens From Outer Space. Hij werkte onder meer samen met Jochen Arbeit (Die Haut, Faust), Julia Kent en zijn man Fabrizio Modonese Palumbo (Larsen, Almagest!, Blind Cave Salamander) in allerlei constellaties.
Voor Mirror Division ging hij in zee met de ons onbekende Andrea Cauduro, die vorig jaar blijkbaar het album It’s always darkest before the dawn uitbracht. Aan de kwaliteit van de ritueel aandoende stukken die we op onderhavige cd horen, gaan we dat album toch eens opsnorren.
Een project meer of minder, dat maakt niet uit. Gelukkig heeft Beauchamp zijn eigen studio (O.F.F.) waar hij ongestoord zijn ding kan doen. Het duo heeft namelijk best wel de tijd genomen voor de zes nummers op dit album. Proberen, vallen, opstaan, ontevreden over elkaars bijdrage, herbeginnen, stukjes toevoegen tot ze uiteindelijk beiden met het resultaat kunnen leven.
Mirror Division is dan ook niet zomaar een plaat vol drones, ambient of industrial aandoende soundscapes. Het zijn eerder lappen ietwat griezelig aandoende geluidsrituelen die ze gaandeweg hebben gecreëerd. Al doende vooral, want ze besloten om tijdens het opnameproces weinig te communiceren met woorden maar puur met geluid, ophoudend en de verdere opbouw aan de ander latend, intuïtief elkaar vertrouwend om tot een bevredigend resultaat te komen.
Geslaagd zijn deze achtendertig minuten heel zeker. Dromerig, richting aangenaam voortkabbelende nachtmerries uiteraard, slaagt het duo erin om onze aandacht te vormen met hun toch niet zo alledaagse of voor de hand liggende soundscapes.
Of hoe, met een beetje doorzettingsvermogen en eigenwijsheid het intussen vol geplaveide genrewereldje der soundscapes toch ruimte biedt om redelijk origineel uit de hoek te komen.
