We gaan het niet al te moeilijk maken, maar een SID-chip vind je terug in de beruchte Commodore 64. Een lelijk gedrocht, maar wel één met een magisch geluid dat sinds 1982 dienst deed als een geluidsynthesizer en door heel wat bands gebruikt werd die een stempel hebben gedrukt op het wavegeluid van de jaren 80.
Decennia later wordt de liefde en de weemoed voor dit instrument alsmaar groter en grijpen bands terug naar het geluid en de instrumenten van toen. Ook het Belgische trio Chaos Generator doet dat. Meer zelfs, heel hun geluid is gebaseerd op de SID-chip.
Aan het roer van dit synthschip staan Koen De Brabander en Philippe Lefief (beiden ooit bij Northern Sadness) en de alom aanwezige Geert ‘Chesko’ Vandekerkhof.
Deze drie zijn welkiswaar niet de eerste muzikanten die hun liefde verklaren aan de synths uit de jaren 80. En laat ons eerlijk wezen, hoe onweerstaanbaar het geluid ook is, het leverde vaak vervelende plaatjes op. Gewoon omdat men heeft vergeten dat je met die synths ook songs moet schrijven, en dat is gelukkig niet het geval met Chaos Generator.
Een plaat met een retrosfeertje, dat wel. Zelfs de Slvester Stallone van de Aldi (Chuck Norris voor niet-kenners) prijkt op het hoesje, en ook de titels winden er geen doekjes om: Miami Beach Coconut Cocktail of Hungry Like The Airwolf (80’s-fanaten zullen het wel begrijpen).
En toch, hoe graag men in de titels ook met 80’s-series goochelt, klinkt de muziek alsnog hedendaags, en dat is een meer dan behoorlijke verdienste. En eerlijk gezegd zou het zonde zijn mocht dit schijfje alleen maar in handen vallen van 80’s-verslaafden, hoewel het helpt om fan te zijn van pakweg Giorgio Moroder, John Carpenter of zelfs U-96.
Voor de freaks die louter voor het instrument vallen, wordt de release als dubbel-cd uitgebracht met als bonusschijfje alle songs in instrumentale versie, en daarbovenop drie remixen als bonus.
