Het fijne Amsterdamse liefdes en muziekkoppel Niels De Wit en Simone Mansveld grossieren nu al 4 albums lang in verdomd catchy lofi pop. Twee onder de Burghers bannier en dan om redenen die wellicht enkel voor henzelf logisch zijn, als Burghers Orquestra. Want een uitbreiding van de line up was er niet, ze deden alles zelf, wat ook tot uiting komt in het jeu de mot dat de naam van hun eigen label vormt. Op dit gloednieuwe album krijgen ze evenwel ritmische versterking van drummer Aad Hollander, die hen ook bijstond op de live optredens.
Veel verandert dat niet meteen in het geluid. Niels is nog steeds de uitmuntende songsmid van dienst, gezegend met een goed stel stembanden en speelt voornamelijk gitaar, z’n eega bespeelt de bas en gooit haar vocalen ook mee in burghers gehakt. Mud in Your Eyes is al meteen een pakkend schot in de roos; aanvattend met een tremolo die van een Pink Floyd album zou kunnen gepikt zijn vervolgt door een zwoel midtempo pop duetje.
Hoogtepunten zijn er weer genoeg te vinden in de 11 songs. Voor ons zijn dat de baslijn en zalige orgeltje in The Tail That Couldn’t Wag It’s Dog, het van een lichte Franse 60’s injectie voorziene Veteran’s Day. Overnight Sensation dat van Robert Pollard had kunnen zijn. Het uitermate vrolijke door Simone gezongen Do You Ever Dream Of Me? met uiteraard een poppy tweestemmig refrein. De huppelende cadans, de theremin en het korrelig Crazy Horses karakter van Wrote A Song. En de buitenbeen hekkensluiter Nara, een prachtige herwerking van een Braziliaanse original, die ook wel 3 noten uit Smoke On The Water lijkt te bevatten.
Wij waren al fan en hopen dat we jou kunnen overtuigen.
Burghers Orquestra Bandcamp – Burghers Bandcamp – Spotify
