Sinds 2015 maakt de Canadees Arthur Bennel dromerige psychedelische muziek onder de naam Blume. Hij laat zich wat betreft de sound van Blume beïnvloeden door diverse shoegazebands, zeker door Spaceman 3. Na meerdere ep’s en singles brengt Bennel nu zijn debuutplaat uit. Zoals altijd bespeelde hij alle instrumenten zelf en heeft hij alles ingezongen.
Het album opent met het instrumentale Prelude. Bennel gebruikte in dit nummer enkel keyboards en maakte er een soort newage-achtige track van. Ook in No Hope gaat de Canadees verder in dat zweverige, newagesfeertje. Na drie minuten dromerige, eentonige klanken valt Bennel in met zijn dromerige stem en dat gaat zo nog drie minuten verder. Niet echt een imposant begin van het album.
Ook in Making Me Feel gaat de plaat verder op een vrij spacey manier. We horen een brave gitaar op nog meer zweverige geluiden en Bennel klinkt alsof hij echt op een andere planeet zit. Op New Connections probeert de man in contact te komen met buitenaards leven. Het lijkt wel of Arthur de soundtrack maakte tijdens een stevige trip, want muzikaal heeft het album na vier nummers niets te bieden.
Tegen dat we bij Do The Same aangekomen zijn, hebben we alle hoop opgegeven dat er nog een echt hoogtepunt aankomt. De monotone riedeltjes van de gitaar en de synths blijven in elk nummer minutenlang duren en er wordt helemaal niks opgebouwd. Het voorlaatste nummer In Heaven is nog het beste van heel de plaat, niet dat dat zoveel betekent. We horen een psychedelische combinatie van Primal Scream ten tijde van Screamadelica en Spaceman 3. Helaas lijkt het wel of het nummer een paar keer wordt herhaald, Bennel lijkt het loop pedaal een paar keer ingedrukt te hebben…
Het album wordt afgesloten met een dertien minuten durende track die voor de helft weer het newagepad opgaat en voor de andere helft een song zou kunnen zijn die nooit echt op gang komt. Laten we het gewoon een heel lange, saaie trip noemen.
Als je zo stoned als een konijn naar Synthetic Sounds For The Modern Soul luistert, is dit waarschijnlijk de beste plaat die je ooit hoorde. Als je terug met de voeten op de grond staat en de plaat nog eens beluistert, zal de verveling snel toeslaan.
