Exact een jaar geleden bracht het Londense gezelschap Black Country, New Road hun excentrieke debUutalbum For the First Time uit en kwamen ermee in menige top 10-lijstjes terecht. Hun eigenzinnige aanpak is verfrissend en uniek in de Britse muziekscene, net zoals Squid dat onder andere doet.
Door het uitblijven van concerten in een nieuw, misselijkmakend coronajaar brengen ze deze maand een tweede langspeler Ants from Up There uit, helaas zonder leadzanger Isaac Wood, die enkele dagen voor de release de band omwille van gezondheidsproblemen heeft moeten verlaten.
Het Intro-nummer doet onze wenkbrauwen ietwat fronsen als we de avontuurlijke blazers nogmaals horen schallen bij Chaos Space Marine. Het start naar hun normen zeer speels en beschrijft de woelige dualiteit van een matroos: de avonturen op zee versus het gemis van zijn geliefde aan land.
In tegenstelling tot de titel, neemt Concorde vervolgens geen vliegende start, maar is het eerder een romantische vertelling met mooie melodieën. Ook bij Bread Song doet het sombere stemtimbre van de zanger ons eerder lekker wegzakken. Er is duidelijk minder geëxperimenteerd op dit album en we horen een meer ervaren samenspel van de muzikanten.
De zoektocht naar identiteit in Good Will Hunting en het onbekende avontuur van de laatste jaren in Haldern en Mark’s Theme blijven als rode draad terugkomen, waarbij de interactie tussen blazers, piano en viool regelmatig hoge toppen scheert.
Terwijl het dramatische The Place Where He Inserted the Blade naar antwoorden zoekt voor een fatale, verloren liefde, sluit deze plaat af met 2 lang gesponnen, epische postrocksongs die zo op het Canadese Constellation label zouden passen.
We kunnen in ieder geval zeggen dat deze band na heel de ‘hype’ verder blijft groeien op een eigen, natuurlijke manier.
