Reggae… kijk, toen wij, recensenten, studeerden aan de LDA (Luminous Dash Academy) gingen we al eens brossen tijdens de lessen Reggae. Nee, dan gingen we liever zuipen zodat we even later in volle vorm waren voor de les Ierse Folk.
Wat weten we van reggae?
Dat het van ver van hier komt, dat volgelingen rasta’s genoemd worden naar het rastafari-geloof dat stoelt op de geschriften van Marcus Garvey, een profeet, zo je wil. En dat het draait rond het roken van ganja als sacrament, en het dragen van rood, geel en groen; de kleuren van KV Oostende, de favoriete voetbalclub der rasta’s.
Niet uit Jamaïca maar wel uit het doorgaans minder zonnige Birmingham kwam, 45 jaar geleden, UB40. Néé, we gaan niet weer schrijven dat hun naam duidde op de stempelkaarten die de leden toen op zak hadden. Oeps, deden we het toch!
Maar ja, het is dus bijna 45 jaar geleden dat Food For Thought uitkwam, nog steeds een machtige single, “Ivory Madonna” nog aan toe. En omdat zo’n dingen dienen gevierd, is er nu UB45 waarop ze (minus Ali Campbell en wijlen Astro) terugblikken op leven en werken.
En doen ze die werken nog eens dunnetjes over. Want er staan herhalingen op van hun greatest hits als daar zijn Food For Thought, Cherry Oh Baby, Kingston Town, Red Red Wine… En dat is allemaal goed en wel maar de intensiteit van de originelen halen ze gewoon niet meer. De nieuwe UB40 klinkt braaf, gezapig en teert op de hits van de jaren tachtig. En de fans ook, want zij zakken en masse af naar de Lotto Arena op 1 december. Maar wie wil weten hoe UB40 ooit klonk, hoe strijdbaar ze waren, koopt dit niet maar Signing Off, hun debuut uit 1980. Geen dank, graag gedaan.
