Hun singles? Iemand? Er staan er hier al twee op hoor. Making History en Best and Worst Days, om precies te zijn. Maar we gaan proberen nog preciezer te zijn voor dit, hun full album. En dient daar naar geluisterd te worden? Hell yeah!
Ze zijn Londens, ze zijn poppy met zwartomrande randjes en het is goed erop te dansen, al zijn wij wat dat dansen betreft nooit verder gekomen dan de twist voor een bezet toilet.
Opener Seekers zet de tonen uit: we zitten wederom in de jaren tachtig en voor even is het goed daarin te zitten. Maar een werkelijk geweldige song is Midas Touch, dat trekt en snokt en dat gaat verder in Devolution wat heel hoekig is maar geweldig drumwerk onder de leden heeft. Toch en bovenal is er de stem van Dan Popplewel, ‘a thing of beauty is a joy forever’ maar ‘a dirty mind’ is dat tot nader order ook.
Zwarte funk van en door wit volk trekt Illuminise op gang en Popplewel kreunt en croont zelfs een beetje, hierin.
Sick Love – geweldige bas – is pop uit Top of the Pops van toen, donderdagavond op de Beeb. In Only Human ruiken gitaren onraad maar dat is niet echt nodig want er is geen onraad te bespeuren in velden of wegen en wij speuren dag en nacht naar onraad in velden of wegen. Flink vermoeiend hoor.
De titelsong is weer eens perfect gezongen en dat is Ups and Downs ook. Horen wij daar een clavecimbel? Niks op tegen wat dat betreft.
Nee: The Utopiates zijn er voor mensen die de jaren tachtig heel bewust hebben meegemaakt en misschien wel konden dansen. Maar er is een verschil tussen dansen en zien en horen. Live moet dit een feest zijn. Net als wij.
