Eén element overheerst in elk nummer op de nieuwe plaat van Tamino: vuur. Het meest onvoorspelbare, vluchtige en vernietigende ervan bezingt hij en wel vanuit het gevoel dat er uit de as iets nieuws kan ontspringen. Net zoals vuur in grote kracht kan uitbarsten, deden ook de meeste nummers op deze langspeler dat bij Tamino. Ongegeneerd en zonder waarschuwing eisten ze zijn aandacht op en bepaalden ze het verloop van zijn dagen.
Voor de singer-songwriter – die tegenwoordig in New York woont – is Every Dawn’s A Mountain zijn meest harmonieuze plaat tot nu toe. Alle tien de nummers zijn aan elkaar geregen door eenzelfde gevoel van eren en loslaten. Hij bouwde als het ware een metafysisch altaar voor wat recent in zijn leven verloren is gegaan.
Tamino’s Arabische oud speelt opnieuw een belangrijk rol op dit album, dit instrument en zijn zang vormen de ruggengraat van de nummers waarrond subtiele arrangementen zijn gebouwd. Die arrangementen zijn heel sober en ingetogen. Alleen tijdens het duet Sanctuary (met Mitski) horen we weelderige strijkers en een iets heftigere ritmesectie, maar de andere songs zijn heel intiem van aanpak. Raven en Elegy worden naar het einde toe wat meer gelaagd met rustige strijkers. Sanpaku kreeg een gedreven flamenco vibe. Maar de vlammen slaan nooit wild uit, het is eerder een gezellig knetterend vuurtje.
Every Dawn’s A Mountain is een logisch vervolg op het vorige album Sahar alleen klinkt alles nog intenser door de subtiele en sfeervolle aanpak. De nummers zullen perfect tot hun recht komen in een rustige concertzaal maar voor een festivalweide zijn ze te broos en kwetsbaar om een massa in vervoering te krijgen. Daarom zal Tamino deze prachtige plaat heel intiem live voorstellen. Hij deed dat onlangs al in Bozar in Brussel en in De Kreun in Kortrijk.
Facebook – Instagram – Spotify
