Dat Stéphane Galland en Louise Van den Heuvel het goed met elkaar kunnen vinden, konden we enkele jaren geleden zelf vaststellen. We zagen hen toen tijdens Jazz In’t Park samen met Elvin Galland bezig in de hoedanigheid van The Gallands en dat was genieten! Vier jaar later zit er duidelijk nog geen sleet op de vriendschap want Louise tekent nu ook present op Gallands nieuwe album Kanda. Naast haar geen zoon van Stéphane deze keer, maar fluitiste Lúcia Pires (Steps, Edoardo Cimino, Tomorrow’s Warriors).
Samen hebben ze een album uit met de wat verwarrende titel Kanda. Verwarrend omdat wij eerst dachten dat het om een kleine woordspeling ging, maar aan dat soort flauwe grapjes vergrijpen muzikanten van dit niveau zich uiteraard niet. Misschien laten we het Stéphane Galland beter zelf uitleggen. “[Kanda is] Een woord dat door culturen reist en betekenissen verzamelt zoals een rivier stenen verzamelt. Het is de wortelknol waaruit het leven ontspringt; het heilige veld dat voeding schenkt; de band die afzonderlijke delen tot een geheel samenbindt.” Zoiets dus.
Maar eigenlijk maakt het allemaal niet zo erg veel uit, wat telt is de muziek. En die is op zijn minst verrassend te noemen. Stéphane Galland drumt zich als vanouds een liesbreuk en schouderdislocatie tegelijk en doet dat in ritmische varianten en syncopische zinnen die je doen duizelen. Fijn – uiteraard! – maar het is vooral de toevoeging van het fluitspel van Pires dat het album zijn unieke karakter geeft. Het voegt een interessante frisheid toe aan de nummers en laat die sprankelen als een klaterend bergriviertje op een warme zomerdag.
Al even verrassend is het basspel van Louise Van den Heuvel dat hier en daar inderdaad de baslijn voor zich neemt, maar even vaak, of zelfs vaker, de bas gebruikt als ware het een ‘gewone’ gitaar. Ook dat draagt bij aan dat frisse gevoel waar we het zonet over hadden. En zo is Kanda een fikse muzikale batterij die je energie geeft als je even een dipje hebt.
Het is zonneklaar dat Stéphane Galland, Louise Van den Heuvel en Lúcia Pires zich flink geamuseerd hebben bij de opnames van dit bijzondere album. Die vreugde voel je in elke fluit- of bas noot en iedere drumaanslag. Bijzonder klinkt het zeker, maar vooral bijzonder fijn!
