Wie steeds kiest voor dezelfde aanpak is gedoemd om in herhaling te vallen en vast te roesten. Daarom wou Steven Borgerhoff het, voor de derde SJ Hoffman langspeler, helemaal anders aanpakken. Hij zette zijn gitaar aan de kant, componeerde alle liedjes op piano en nam ze op met top jazzmuzikanten. Hij liet zich inspireren door The Pretender van Jackson Brown en Leif Vollebekk en liet soul en jazz invloeden toe in de SJ Hoffman sound. Het enige wat hetzelfde bleef tegenover de voorgaande platen, is producer Sam Pieter Janssens, die ook bij ander twee albums achter de knoppen zat.
Op Redeeming Grace kijkt Borgerhoff terug op de relaties in zijn leven. Elk nummer vertelt het verhaal van een relatie, niet enkel de romantische maar ook de vriendschappelijke en familiale connecties in zijn leven. Volgens Steven heeft hij met dit album een bepaalde volwassenheid bereikt en hij is dan ook klaar om de plaat live te brengen.
De vorige SJ Hoffman albums voelden aan als warme dekentjes waarop de arrangementen en de prachtige stem van Borgerhoff zorgden voor de finishing touch. Hoewel de nieuwe helemaal anders in mekaar zit, klinkt het allemaal nog intenser en zelfs warmer dan voorheen. Steven krijgt op deze plaat regelmatig het gezelschap van Annelies Tanghe (And Then Came Fall) die met haar fantastische stem de achtergrondzang voor haar rekening neemt. Het geeft de nummers nog meer kleur.
Redeeming Grace is een prachtplaat geworden waar we af en toe wat echo’s in horen van The National en Marble Sounds. Ze klinkt melancholisch, warm en pakkend. Het is vijf jaar geleden sinds de vorige SJ Hoffman plaat; de soundtrack van Het Scheldepeloton en het album Sweet Seclusion met Clairval niet meegerekend. Dat is natuurlijk veel te lang en we zijn dan ook echt in de wolken met deze intens mooie plaat.
Facebook – Instagram – Spotify
