Er wordt wel eens gezegd dat de cello het instrument is dat het dichtst aanleunt bij de menselijke stem, en dat het ons daarom zo hard kan raken. Geen idee of er iets van aan is, maar het klinkt wel goed natuurlijk. Waarom beginnen we hier over? Omdat de fantastische Seraphine Stragier een nieuwe plaat uit heeft met daarop nogal wat, maar zeker niet uitsluitend, cello.
Hymnes is een plaat vol moderne en minder moderne liedjes die door Stragier werden vertaald naar ‘haar’ instrumenten. Naast cello speelt ze namelijk ook nog harp, nyckelharpa, yayli tambur (zoek het zelf maar op) en durft ze nu en dan al eens haar stem (zachtjes) te verheffen.
Allemaal covers of beter interpretaties en herwerkingen van nummers uit de rijke (vooral Westerse) muziekgeschiedenis, door de artieste vertaald en gearrangeerd naar eigen goeddunken en, zo blijkt, ook naar die van ons. Want wat is dit is een mooie, fragiele plaat geworden!
Zo vinden we op Hymnes werk van Bach en Monteverdi naast dat van Billie Eillish, Ludovico Einaudi, Andrew Lloyd Webber of ons eigenste Tom Pintens. Zelfs Demons van Imagine Dragons wordt als afsluiter omgetoverd tot een prachtige ballade, straf hoor.
Nu horen we je al huiveren, want: is dit niet al eerder gedaan met alle vreselijke gevolgen van dien en liftkokers vol muzak? Helaas wel, alleen slaagde Stragier er in om de valkuilen die al eens met dit soort herwerkingen gepaard gaan, mooi te omzeilen. Ze laat ons vooral horen hoe Bach eigenlijk ook gewoon popmuziek schreef of omgekeerd hoe hedendaagse popmuziek niet zoveel anders in elkaar zit dan de klassiekers. In het beste geval verbreedt de plaat hier en daar iemands muzikale horizon, al willen we nu ook weer niet te naïef klinken.
Je kan Seraphine regelmatig live aan het werk zien met dit en ander werk, check haar online agenda om te weten waar je moet zijn.
