De Brusselse Sabina Toll brengt een bijzondere combinatie van psychedelische elektronica, new wave, krautrock en americana noir. Ze deed heel wat ervaring op bij verschillende bands, was onlangs als zangeres te horen op het nieuwe album van Slow Man, maar bracht ook net een eigen album uit. Haar volledige biografie heeft ze op een unieke manier neergeschreven op haar website. Onmogelijk om even origineel samen te vatten, dus ga deze zeker lezen.
Madame A Dit ‘Oui’ kwam samen met heel wat gastmuzikanten tot stand. En dat gebeurde in stijl, want iedere track van Sabina Toll bulkt van een uniek showgehalte.
Op haar Facebookpagina lezen we “I am the Frequency and the Rhythm, says the Invisible.” De frequentie en het ritme klinkt ongewoon, maar wel raak in Humdrum Days. Een eigenzinnige knipoog naar americana, met het beeld van een film noir in gedachten.
Ruige elektro horen we in Space Cadet, omdat er noisy gitaarwerk en prominent drumwerk aan te pas komt, wat meteen verlicht wordt door de ijle stem van Sabina Toll. Een speels spacey track, gekruid met buitenaardse twists van geluiden en schaterlachende aliens. Toch klinkt er tussen de speelsheid een dreigende ondertoon, die zich naar het einde van het nummer uitspreekt met burleske deuntjes die recht uit het rariteitenkabinet van een duister circus lijken te komen.
De titeltrack Madame A Dit ‘Oui’ is een erg karakteristiek, Franstalig nummer, waarmee je je meteen in een hoekje van een Parijse bar waant.
Tsjirpend en heupwiegend telt Le Temps vingerknippend af, tot de telefoon rinkelt. Een track vol verleiding en afwijzing. Een afspraakje met de tijd? Daar zegt deze dame wél ‘nee’ tegen, met groteske blazers en spektakelpercussie vergezeld van groezelige bliepjes.
De psychedelische gitaren en jammende toetsen in The Marktplace laten deze track erg experimenteel klinken, met de spoken vocals als ademruimtes. In een wereldse samenzang, die ook wel iets weg heeft van een collectieve klaagzang, opent Wong With Pleasant Surprises, waarna funky percussie eneen triggerende ruis aan elektro de stem van Toll in al zijn timbres laat horen: van grimmig, snijdend, tot hoog ijl gezweef boven de tonen uit. Een track, die ondanks alle elektronica, erg organisch aanvoelt.
L’uomo Che Viene Da Un Altro Posto (de man die van een andere planeet komt) opent duister en grimmig. Oosters getokkel vergezelt de kil strakke vocals die Toll hier laat horen op postpunkritmes, die even later gebroken en haaks klinken. Een complex, maar sterk opgebouwde track die je naar de hand van die buiten-aardling laat grijpen, om met hem mee te gaan en uiteindelijk, wanneer het ritme oploopt, samen op de dansvloer te belanden.
Een bittere, verwrongen sfeer straalt La Valigia uit, terwijl er over de ochtendzon gezongen wordt. Opnieuw krijgen we postpunkritmes te horen, met diepdonkere baslijnen, duistere spoken vocals, afgewisseld met melodische zanglijnen en pijnlijke schreeuwen… Die valies staat klaar voor vertrek? Opnieuw een erg filmische track, die zonder twijfel onze favoriet van dit album wordt.
Uitdagend en speels laat ze van zich horen, die laatste vrouw, terwijl een onmenselijk klinkende stem haar af en toe donker “You’re Last Woman On Earth” toefluistert… Macht, dreiging, uitdaging en spel zijn elementen die hier passend verklankt werden.
Lovebirds opent zoals het hoort te openen: akoestisch, met zoet gehum en strelend gezang, alsof die vogels nog maar net de zon zagen. Maar het is geen zeemzoete liefdesballade, want ook deze track is overgoten met de Sabina Toll-touch. Wat melancholie, wat pit, wat wereldse klanken en ook deze lieflijke afsluiter past in het totaalplaatje.
Sabina Toll toont met Madame A Dit ‘Oui’ een in extravagantie badend staaltje electrorock, gehuld in rood satijn. Als een statige dame dwaalt en dwarrelt ze burleske doorheen 10 tracks geladen met synths, maar evengoed gitaar en drum en sci-fi-elementen. Eentje om door te snuisteren en te verdwalen in een duister magische electrosfeer.
Facebook / Website / Instagram / Spotify
