De composities van Adrift van Paulette Verlée zijn vijf sonische landschappen die de delicate ruimte tussen afstand en nabijheid verkennen. De ep is geïnspireerd door vluchtige momenten en wegdrijvende herinneringen, tegelijk nodigen ze de luisteraar uit om zichzelf te verliezen in de zachte stroming.
Elke track voelt aan als een stille openbaring, zwevend tussen dromen en ontwaken. Met deze ep wil Verlée een toevluchtsoord bieden voor de dolende geest, een plek waar de tijd vertraagt en je vrij kunt zweven doorheen geluid en emotie. Eigenlijk doet Paulette dit met al haar prachtige nummers, maar door het ingetogen karakter van deze ep valt dit nu nog meer op dan anders.
Het centrale nummer op de plaat is Mir waarop Gaetan Vandewoude van Isbells een ode aan vriendschap en de warmte van het thuisvoelen brengt. Het is de enige track waarop wordt gezongen, maar ze vult de andere vier stukken mooi aan. Pulse is het nummer met de meeste drive maar heeft ook een ingetogen rustpunt terwijl de andere vier composities volledig op ingetogen pianoklanken zijn gebouwd. Adrift is dan ook de perfecte ep om tot rust te komen of bij weg te dromen en jezelf over te geven aan de wondermooie composities van Verlée.
