Ottis Coeur zijn twee dames uit Parijs die hard zingen over dingen die ze haten zoals machtsmisbruik, ouderwetse regelingen, eikels en hun exen. Margaux en Camille hebben niemand nodig, ze willen alleen stevig rocken. Twee jaar geleden debuteerde het duo met de ep Juste Derrière Toi waarop ze klinken als het Franse antwoord op Transvision Vamp en Blondie, brave garagerock met een punky vibe.
Op Léon zet het duo die sound verder en moeten we spontaan denken aan de punkpop van Plastic Bertrand gecombineerd met de huppeldepuppop van Lio. Ottis Qoeur wil gevaarlijk uit de hoek komen met overstuurde gitaren en zo maar het is allemaal wat teveel op safe gespeeld en mooi binnen de lijntjes gekleurd. Het klinkt allemaal wat te berekend en we krijgen gewoon zes leuke popsongs met een af en toe een vervaarlijk opgestoken middenvinger.
Of Ottis Coeur ooit echt zullen doorbreken buiten Frankrijk is maar zeer de vraag. De band klinkt nooit echt origineel en de gevaarlijke randjes lijken zo fake dat we na een paar nummers de interesse volledig verloren.
