Tussen het vele geweld en experimenteel gegooi dat de revue passeert in onze huiskamer wordt er zo nu en dan plaats gemaakt voor iets lichtvoetiger muziek. Deze keer mag het Noorse Ocean Of Lotion zorgen voor een mogelijks vrolijke noot.
Twee jaar geleden brachten ze binnen synthpop- en synthwavekringen hun redelijk geprezen album Dive uit. Tijd voor een opvolger die, wat ons betreft, een paar zeer leuke nummers bevat en een paar liedjes waar we niets mee kunnen. Typisch voor het genre wellicht, waar albums al snel een paar hitjes en veel opvulling herbergen.
Het album begint alvast heerlijk met het leuke Aphrodite. Dat belooft voor de rest van de plaat en met Rejection doet de band daar nog een schepje bovenop. Terug naar onze jonge jaren gekatapulteerd, toen synthwave opmars maakte. Het liedje kan zo op de legendarische Double Art-verzamelaars.
En dan wordt het heel wat minder, of toch als bands als MGMT niet aan de oren zijn besteed, zoals de onze. Ocean Of Lotion wil hier te veel nostalgie vertalen naar het geforceerde nu en dat werkt niet zo goed.
Het is wachten op Skinny White Pants, dat de intro van We Will Rock You, dat gestamp die het nummer in de verf zet, als sample gebruikt voor een nummer dat zowaar net zo knetter klinkt als het recentere werk van Ween, al is dat compliment toch net een beetje te hoog gegrepen.
Crime Cruise is dan weer een nummer dat heel erg doet denken aan de new dark wave, al blijft het bij een poging en slaagt de band er niet helemaal in om de sfeer goed te hebben, mede door de te hoge stemmetjes, die eerder in een gay, van disco doordrenkte nachtclub thuis horen.
Voor afsluiter I Knew I Was In Love Again trekt de band alle registers der kitsch open, als een overstuurde Klaus Nomi die net iets gewoner klinkt dan we van hem gewend waren. Orkestraal overdadig is dit waarschijnlijk hét nummer dat Ocean Of Lotion typeert. En dan hebben we er meer dan genoeg van en is het gedaan met deze overdadige luchtigheid.
