De acht groepsleden van mòs ensemble hebben een open kijk op muziek maken, en een vanzelfsprekende liefde voor avontuur en interactie op het scherp van de snede. Dat maakt dat deze band voortdurende transformeert, dansend op het koord tussen verwondering en daadkracht. Het maakt hun composities erg boeiend en dat ze de grenzen van de genres overschrijden en zo telkens weer een eigen uniek genre uitvinden.
Pets & Therapy is hun derde langspeler waarvan ze zelf vinden dat het compact, lenig, goed uitgewerkt en ingenieus in elkaar steekt. De afzonderlijke delen worden mooier vermengd zonder de individuele stemmen te verliezen. Een goed voorbeeld hiervan is de combinatie van de mooie stemmen van Roos Denayer, Astrid Creve en Marti Del Grandi die op deze plaat een soort van mini-koor zijn geworden met verschillende stemmen die toch samen één mooi geheel vormen.
De nummers op de plaat zijn kleurrijke collages van klanken en stemmen die een bijzondere wereld laten horen. Elke compositie heeft ook iets magisch dankzij de mooie opbouw en de geweldige samenzang. Het is duidelijk dat de muzikanten elkaar goed aanvoelen en dat elk instrument of stem een meerwaarde vormt binnen het totaalplaatje.
De muziek van deze octade omschrijven is een heel karwei. Het is een combinatie van indie dreampop met een jazzy, folky en avant garde kantje dat wondermooi is gearrangeerd. Elke song is een avontuurlijke tocht door een oerwoud van geluiden waarin telkens weer iets verrassends opduikt en dat allemaal zonder de songstructuur te verliezen.
Mòs ensemble mag misschien een buitenbeentje zijn in de Belgische muziekwereld maar met Pets & Therapy heeft deze band ons hart toch weer veroverd. Dit is zeker één van de strafste releases van dit jaar, dat weten we nu al zeker.
