Ze zien er niet alleen Brits uit, ze klinken ook zo. Toch is Lightspeed wel degelijk afkomstig uit Sint-Niklaas. Ergens werd het dan ook logisch – al moet je er natuurlijk de kwaliteit voor hebben – dat ze artist in residence in De Casino werden. Ook buiten het Waasland liep het best lekker. Optredens op de Lokerse Feesten of Suikerrock, maar evenzeer op de radar bij Willy of het Nederlandse 3 voor 12.
Tijd dus voor die eerste ep. En die moest goed klinken. Het viertal ging daarom voor The Guest House op zoek naar professionele handen en vond die bij Filip Tanghe (de man die mee het plaatgeluid bepaalde van onder andere Balthazar, Tamino en Warhaus), Whispering Sons-bassist Bert Vliegen en Hannes Cuyvers van Ramkot. Een verschil dat je hoort.
Voor de band was het belangrijk om de ep chronologisch op te bouwen. Beginnen met de eerste songs uit het repertoire – al was het maar uit respect voor de fans van het eerste uur – en afsluiten met hoe de band anno 2024 klinkt. Volgens Rik Bontinck merk je op die manier niet alleen het verschil in teksten – meer volwassen worden, weet je wel – maar wilde men hiermee ook de evolutie van de band in de verf zetten.
Lightspeed wedt duidelijk op twee paarden. Hoewel dit een gevaarlijk concept is, wordt de trofee in hun geval twee maal binnengehaald. Men kiest wél voor dansbare songs die lekker in het gehoor liggen en daardoor hapklaar radiovoer zijn, tegelijk opteert de band ook voor kwaliteit.
De Tanghe-factor zal er wel voor iets tussen zitten, maar de Warhaus-touch is nooit ver weg, al ligt dat ook aan de schuurpapieren stem van Rik Bontinck. Maar je hoort er evenveel van The Vaccines, Kassabian of Wunderhorse in. Rockende – soms zelf op shoegaze geïnspireerde – gitaren die steeds op zoek zijn naar een pakkende meezinger, en die vinden ze. Een stralende toekomst ligt dan ook in het verschiet.
Lightspeed stelt op 15 november hun nieuwe ep voor in De Casino in Sint-Niklaas.