La Lune Noire is een perfecte bandnaam voor een newwaveband. Het viertal uit Dordrecht koos voor de titel van hun volgende album de opvallende titel Penguin Park. Even uitzoeken van waar dat komt toch… maar vooral: hoe dat klinkt!
Sven Vogelezang (drums, backings, video- en geluidsediting), Paul Kusters (gitaar), Eddie Meulmeester (toetsen, backings) en Victor Verzijl (zang, songwriting) werkten drie jaar in dit album. Een tijd waarin frontman en songwriter Victor op vlak van gezondheid door een diep dal ging. Muziek schrijven werkte helend. Dat resulteerde in een zevende album.
Victor, de songwriter van La Lune Noire, wilde dat dit album meer zou klinken alsof het in de jaren 80 was opgenomen. Destijds ging hij vaak dansen in Rotterdam op een plek die Pinguin Park heette en hij dacht altijd dat dit een naam was die hij kon gebruiken als bandnaam, songnaam of als naam van een album. Het werd dus dat laatste!
Tearing Me Apart opent het album met een oproep om beter zorg te dragen voor onze aardbol, maar vooral ook met een erg catchy synthlijn. Elke track heeft wel iets bijzonders dat de aandacht trekt. Zoals de bizar vrolijke toetsen in Jack of Trades, de anti-oorlogsboodschap in het pacifistische Out of Here, de grimmige ritmes en snijdende electro in The Fire Fly, het dromerige karakter van Dragons, het toch vrij fatalistisch klinkende, maar van liefde doordrongen Carpe Diem, de typisch stampende La Lune Noire- beats in Ruins, het melancholische in bittere zang in Exit Wounds over stukgelopen relaties, het gefluister in The Prophecy en het melodische in afsluiter Resistanz.
Van pinguïn tot vleermuis, dansen in duisternis zal je in elk geval doen!
Penguin Park is digitaal verschenen en op limited edition USB-armband.
Facebook / Bandcamp / Website / Instagram
