Wat zijn we opgelucht dat we onze naam niet zien opduiken in het lijstje van vrouwen, die op het album E.K. No Speech hun verhaal doen! Ze doen dat via de muzikale goeroe’s Kloot Per W (gitaar, synths, stem en andere instrumenten) en Elko Blijweert (gitaar, synths, stem). Voor bijkomende zanglijnen konden de heren rekenen op Echomoon (Mona Perwez, kind van Kloot).
Hoewel de kans ook even groot is dat het andersom is en de heren hun verhaal over Ginette, Hortence, Gerda, Liesje, Rosa, Barbie… via deze muzikale samenwerking een plek gaven. Wij vinden het in elk geval een origineel en grappig concept om een album rond te bouwen. De humor en het speelse trekken zich dan ook door in de nummers. En één ding is zeker: we krijgen hier net iets straffers te horen dan wat ‘achterklap’ van / over vrouwen!
Want Barbie Says laat meteen horen dat beide heren – zoals geweten – niet vies zijn van wat geëxperimenteer. Trage electro wordt gemengd met jazzy elementen van de drums en piano, waarbij we Echomoon als Barbie regelmatig de woorden “You wanna smack him in the face?” horen herhalen, waar we de mannen gruizelig kort op horen reageren.
De stem van de akela klinkt geniepig en angstaanjagend, als elektronische gegrunt. En veel meer dan “oh, oh, oh” heeft ze niet te zeggen zo te horen. In de track The Akela Says is sonisch wél veel te horen daarentegen. Gitaarlijnen worden geponeerd tegen een sterke, trage beat, terwijl de baslijn op de achtergrond maar doorgaat. Elektronische details zorgen voor onverwachte verrassingen.
Klara Says laat triggerend drumwerk en straf gitaarwerk horen. Een powertrack die zich niet vergaapt aan snelheid, maar teert op pure kracht van de ritmes. Verder is Klara vrij stil maar zo duister als iets. Duister gefluister duikt slechts af en toe op.
Psychedelischer gaat het eraan toe in Gerda Says, waarbij het jazz-experiment de vrije loop neemt en we haakse female vocals horen bovenop de (georganiseerde?) sonische chaos.
Ginette Says heeft iets speels, gecreëerd door het pianospel, waar wellicht heel wat improvisatie aan te pas kwam. De gitaar lijkt mee te ‘hummen’ met de drum. En intussen worden daar vuil gebrachte woorden tussen gegooid.
Electroloops, bliepjes, beepjes. En dan komt daar dat postpunkritme-tje aan in Hortence Says. Toch ligt de track mijlenver van postpunk, want de drums versnellen, de gitaar schuurt er tegenaan en je kan bijna wat metalinvloeden horen, op het ogenblik dat de drums zich opnieuw keren richting jazz. Als je hierdoor niet verward geraakt, weten we het niet… maar hoe inspirerend en bevrijdend ook tegelijk!
Avontuurlijk donkere gitaren en prominente synthtoetsen, overgoten met Echomoons verleidelijke stem horen we in Liesje Says. Gesnerp van de snaren, de “oe-wap-aha”-zanglijn,… zorgen voor een bubbelende track.
De mannelijke vocalen in Grunneau Says, klinken als de voornaam zelf. Grommig grimmend, terwijl Echomoon daar tegengewicht aan geeft met een gesproken tekst. Er wordt op zoveel manieren gespeeld. Met ritmes en stijlen. Onze favoriete track van het album!
Synths prikkelen, terwijl de drums zwaarte geven met een losgeslagen traag ritme. Rosa Says sluit het album esthetisch af!
Wat een bijzonder en bizar album is dit. Genrelabels kleven: we beginnen er amper aan. Luister hier naar, want het is goed! Maar geen idee of Kloot en Elko dit nog eens, op dezelfde manier kunnen inspelen, want het klinkt als een verzameling van experimentele impro-sessies. Of in welke situatie dit de ideale achtergrondmuziek dan ook nog maar zou kunnen zijn… Draai deze E.K. No Speech alvast voor jezelf.
E.K. No Speech is digitaal verschenen.
Kloot Per W / Elko Blijweert / Echomoon
