Het gaat maar door. Zolang er stroom in het stopcontact zit, zullen we geëlektrificeerd blijven door Ivolve. Hij schrijft meestal geen nummers, hij laat de individuele sequenties spreken tot ze hun effect ontvouwen.
Op de singles Bap en Positive had hij ongeveer drie minuten nodig om de vibe over te brengen. Positive opent ook het album On and On en de tweeling (Aphex Twin met name) is altijd in de geest aanwezig. In de wereld zoals Richard David James zich die begin jaren negentig voorstelde, heeft Ivolve een krachtige stem.
Op de tweede track Wroof wordt het modulatiewiel omhoog gedraaid zodat het synthgeluid gegarandeerd in je hersenen blijft hangen. In plaats van techno beats horen we hier een triphop of trap beat. Toch schreeuwt alles hier “Alarm” en vervangt het de sirene van de brandweerkazerne naast de deur. Dipiperon begint met een piano en de illusie van ontspanning. Maar dat duurt maar een paar seconden. Daarna brengen geluiden en beats onrust, maar ze zijn niet in staat om de licht meditatieve stemming helemaal te laten verdwijnen.
De vreemde, vervormde stemmen die we al kennen van Ivolve begeleiden ons weer op Hit the Fan. Het basgeluid is hier slechts een optie, een synth shuffle draagt de track. Ondanks de continue 4/4 beat zal niet iedereen hier willen dansen. We hebben de single Bap al van dichtbij bekeken en beluisterd. Aandoen komt bijna met een rockgitaarriff, die natuurlijk door een effectenunit wordt gejaagd.
En ja, natuurlijk. Wie zijn Track Ultimate Paranoia noemt, moet ook het onheilspellende motief op de piano kunnen spelen dat elke filmscène met slechts een paar noten van spanning kan voorzien. Een vrouw en een man hebben een gesprek. Het zouden politieagenten in een kantoor voor een computer kunnen zijn, maar het kan ook de stem in je hoofd zijn. We kennen Keep me down als de single van het Das Island-album Ringadingding, maar hier komt het in een andere versie die bijna industrieel klinkt.
De dialogen en stemmen in Circles kunnen ook de stemmen in het hoofd van de kunstenaar zijn waaraan hij wordt blootgesteld tijdens het creatief proces. Dan wordt er weer een piano gebruikt in Somewhere, maar deze keer in een vrij vriendelijke swing over een uptempo beat. Dat je vecht overvalt ons met geluiden die gebruikt kunnen worden in een actiescène. Alle hens aan dek, blokkeer de verkeersaders en grijp de criminelen!
Het laatste nummer heet On and On en laat ons achter met de boodschap dat Ivolve door zal gaan, want na elk einde komt een nieuw begin. Dit einde wordt ingeleid met synthkoren, later aangevuld met verschillende achtergrondgeluiden. Er zit nog steeds elektriciteit in de stopcontacten.
Deze muziek ontvouwt zich als een potentiële soundtrack voor films, videogames of zelfs kunsttentoonstellingen. Lichtinstallaties zouden hier ook goed werken. We hopen dan ook dat Ivolve mensen als Vincent Schroeven blijft ontmoeten met wie hij het album Das Island opnam. Want in interactie met andere kunstvormen ontvouwt deze muziek haar ware potentieel.
