Ilya Dynov woont in New York maar komt oorspronkelijk uit België waar hij studeerde aan het Antwerpse KASK. Hij is jazz drummer, vibrafonist en percussionist van professie, componist vanuit het hart. Zelf haalt hij invloeden als Max Roach, Art Blakey en Billy Higgins aan, klassiekers uit de grote Amerikaanse jazz traditie en dat hoor je er ook aan. Dynov speelde al op ettelijke festivals over heel de wereld, toerde vorig jaar nog door België met zijn pianotrio en heeft nu zijn platendebuut Bridges uit.
Bridges werd opgenomen op 2 juli 2022 en bevat eigen werk uitgevoerd door Dynov zelve met aan zijn zijde Alex Norris (trompet), Lonni Plaxico (bas) en Jihee Heo aan de piano. Heo stond ook in voor de productie van het album.
We krijgen negen tracks in aloude jazz traditie beginnend met tromgeroffel in de korte Intro en afsluitend op vergelijkbare manier in de Finale. Het is toch vooral wat er tussen die twee uitersten gebeurt, dat ons het meest kan charmeren. Zoals het heerlijk uptempo Compilation waarin de trompet centraal staat en dat vooral opvalt door de interessante en onverwachte tempowissels en het imposante en tegelijk discrete drumwerk.
Heel melodisch klinkt Drum and Berries waarin de piano van Heo een centrale plaatst krijgt. Gezapig swingend met een bas die wandelt als een tierelier (ja, er bestaan wandelende tierelieren). Zweet wordt gedept en lichamen tegen mekaar gedrukt op het wel erg zwoele For Those We Love, een slowke van het type waarvoor één tegel volstaat; inclusief gesmoorde trompet.
In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden barst Blue dan weer van de energie. Voor Hope Through Sadness wordt het vat melancholie opengetrokken en durven Ilya’s rechter vingers al eens een bluenote aantikken. En hop met de geit gaat het terug tijdens Bridges dat de energie van New York City tracht te vatten in een nummer van om en bij de 4,5 minuten. Denk frisse pianoklanken, een stuwende trompet en een uptempo baslijn waarvoor je best wat eelt op de vingers hebt.
Helemaal terug naar de jazz klassiekers brengt ons tenslotte 68th Street met een speciale vermelding voor Heo die ons pianogewijs verleidt tot overpeinzingen en levensbeschouwingen die nergens goed voor zijn.
Bridges is een prima kennismakingsplaat met een jazz artiest van klassieke denominatie. Snellere, swingende nummers worden afgewisseld met ‘nen trage’ en de energie blijft positief ondanks de soms wat neerslachtige titels. Absoluut (plantaardige) spek naar onze bek.
11/04 – Cafe De Kat, Antwerpe
12/04 – Jacques Pelzer Jazz Club, Liège
13/04 – Kaffee Damast, Kortrijk – 20h30
14/04 – 27bFlat, Brugge – 20h30
16/04 – Hotel Rubens, Oostende – 20h
