Honey is een nieuw instrumentaal trio bestaande uit gitarist Lukas Somers (Yong Yello, Otto Kintet, Catbug en SOLAK), bassist Gerben Brys (Ottla, Moonboat, Bram Weijters’ Crazy Men) en drummer Oliver Penu (Bandler Ching, Calicos, Maanpaard en Kel Assouf). Hun liedjes zijn ontstaan tijdens jams en bevatten invloeden van funk, soul, jazz en gospel artiesten.
De groovy debuutep werd ingeblikt in Studio Ledeberg en gemixt door Peter Desmedt. Ze kregen ook hulp van de Amerikaanse Hammond-speler Jake Sherman (Meshell Ndegeocello, Andrew Bird, Bilal) en Wout Gooris op CP-70, piano en synths.
Propolis For People opent met het aanstekelijke Bossa Dolce, een ijzersterk nummer dat erg sensueel klinkt en waarop je hoort dat dit trio goed weet waar ze mee bezig zijn. Het nummer wordt heel subtiel opgebouwd, zonder overdonderende arrangementen, alles is perfect in balans en erg dansbaar.
Het soulvolle Gal Green is een ode aan soullegende Al Green. Het nummer is ontstaan na een maaltijd op een zondagmiddag en baadt in een lekkere ‘lazy sunday afternoon vibe’ met toch weer een erg lekkere groove.
Holy Bee begint vrij zweverig maar als de bas en drums invallen, lijkt de strakke groove wat te vechten met de hoekige gitaarakkoorden. Uiteindelijk valt toch alles weer samen in een ietwat experimentele psychedelische climax. We hadden het niet verwacht met een titel als Tokkeltje, maar deze track vormt het rustpunt op de ep. Het nummer is gebouwd op een dromerige, repetitieve tokkel waar uiteindelijk een trage melodie uit tevoorschijn komt en we de invloed van gitarist Bill Frisell in herkennen.
Dan zijn we helaas al bij het laatste nummer WGHWBH aanbeland waarin een vleugje Satie en Spaanse gitaren verwerkt zitten, maar ook de soulvolle Hammond van Sherman. Met wat fantasie kan je er zo de fluwelen stem van D’Angelo bij denken.
Honey doet niet aan muzikaal behang of lounge op deze ep. De composities zijn origineel, funky en afgekruid met een zalige groove. Verslavend als honing!
