Na jaren als gitarist in verschillende bands te hebben gespeeld, vond de Australische Hazlett dat het hoog tijd werd om zich om te scholen tot singer-songwriter. Daarvoor trok hij naar bars om er breekbare folksongs te brengen. Die optredens werden opgemerkt door Sony met als resultaat de eerste ep Honey, Where Is My Home die heel goed onthaald werd. Zeemzoete folksongs in de lijn van Damien Rice, Passenger, Tom Odell en Dotan. Daarna verkaste de man naar Zweden waar hem een platencontract werd aangeboden door Nettwerk, dat zijn vaste platenfirma werd.
Op zijn tweede langspeler werkte hij opnieuw samen met producer Freddy Alexander. Twaalf folksongs waarop Hazlett zowel op akoestische als op slidegitaar te horen is, met zowel subtiele percussie als ingetogen soundscapes die de nummers iets meer body geven. Wel blijft het allemaal zweverig en vooral braaf. Verwacht dan ook geen avontuurlijke randjes zoals van Bon Iver, dit is gewoon ingetogen singer-songwriter-stuff.
Hazlett bezit een warme zachte stem die nog meer intens klinkt met wat overdubs, helaas worden die tot vervelens toe gebruikt.
Het klinkt allemaal heel mooi, maar na een tijdje verliest het recept helaas zijn magie. De liedjes lijken allemaal wat op elkaar en de saaiheidsmeter slaat dan ook in het rood waardoor we vrij vlug begonnen af te tellen naar het einde. Hopelijk zit er wat meer variatie in Hazletts volgende plaat en komt hij dan ook wat avontuurlijker uit de hoek.
Op 19 oktober speelt Hazlett in de KAVKA in Antwerpen.
