De Australische singer-songwriter Grace Cummings is gezegend met een straffe stem met een uniek timbre die ze gebruikt met veel power en emotie. Haar debuutplaat Refuge Cove was een pure folkplaat waarop ze zichzelf begeleidde op akoestische gitaar zonder andere muzikanten. Opvolger Storm Queen was op zich ook vrij puur maar producer Jonathan Wilson had aan de songs een extra subtiele toets gevoegd. Dat ging van een orgel, viool, elektrische gitaar of dubbelde Grace haar stem. Maar bij Ramona wou Cummings all the way gaan en werkte ze samen met een grote groep muzikanten.
In het verleden maakte Grace zich zorgen of ze emotioneel soms niet over-the-top zou gaan maar deze keer besloot ze om niks uit te filteren. Ze werkte opnieuw samen met Wilson, die buiten de productie ook de gitaar-, drum-, banjo- en orgelpartijen inspeelde. Verder klopte ze aan bij Drew Erickson (Weyes Blood, Mitski, Lana Del Rey) om de arrangementen te verzorgen. Dat zorgt ervoor dat deze plaat groots en dramatisch klinkt, wat perfect past bij de geweldige stem van Cummings.
Waar op haar vorige platen haar stem alleen overweldigend binnen kwam, is op dit album alles in balans en krijgen we een intens emotionele bombastisch pakketje met een jaren ’70 randje. De arrangementen zijn alles behalve subtiel te noemen, maar dat is de stem van Cummings ook meestal niet. Haar doorleefde stem maakt hier op de één of andere manier ook meer indruk omdat deze nog heftiger binnen komt. Maar alles blijft heel natuurlijk en nooit over the top.
Ramona is een album dat ons terug meeneemt naar de tijd van de breed uitgesponnen arrangementen in de lijn van Burt Bacharach met een eigentijdse knipoog. Met deze plaat haalt Grace Cummings het niveau van Father John Misty, Lana Del Rey en Weyes Blood. Ze gaat er zelf los over.
Op 15 mei verzorgt Grace Cummings het voorprogramma van King Gizzard & The Lizard Wizard in Vorst Nationaal in Brussel.
