1985, de Belgische punkscene was op sterven na dood en dan dook Funeral Dress plots op. Dirk Peeters woonde naast een begrafenisondernemer en vond daar inspiratie voor de bandnaam. Hijzelf ruilde “Peeters” in voor “Punk” en de band gaarde met hun eerste demo Army Life (1987) en debuutalbum Free Beer For The Punx (1990), met nummers als Sex, Drugs And Rock ’n roll, The Pogo Never Stops en I’m In Love With Oi al gauw een trouwe fanbase bijeen, die hen volgde op de talrijke optredens. En dat niet alleen in eigen land, want het is één van de Belgische groepen die meermaals door Amerika toerde.
Intussen is de legendarische punkband veertig jaar bezig en is het – met Global Warning uit 2009 – zestien jaar geleden dat ze nog een album uitbrachten. Hun veertigste vieren ze echter groots, want ze brachten net een nieuwe maar meteen ook allerlaatste plaat uit. Met Goodbye? nemen ze op gepaste wijze afscheid!
Met dertien tracks, keren ze terug naar hun roots: pure, ongefilterde singalong pogo-punk op zijn hardst en best.
Titeltrack Goodbye opent met emotioneel gitaarspel, waarna het in passende punkstijl openbarst in een track die een afscheidsfeestje op zich is!
Ik Mut Just Niks kregen we vorige maand al als teaser voor dit album. Een explosieve track met pompende drums en melodieuze riffs, waartegen de woorden “Ik Mut Just Niks” gescandeerd worden. Een – uiteraard – maatschappijkritische track, voorzien van een magistrale gitaarsolo.
Nors roffelende drums en uptempo riffs. Bijtende vocalen. En zo hoort het ook in tracks als All Politicans are Cunts.
Melodisch gitaarwerk neemt Shoulder to Shoulder op sleeptouw. Eentje die rechtdoor ‘punkt’ tot aan de laatste noot. “Just remember, you are one of us!” Groots en energiek klinkt die track Wasted Youth, over jouw, mijn, onze of ‘de’ (?) jeugd!
Het woord ‘@*%#’ – misschien wel één van de meest gebruikte woorden in punktracks – mocht zijn eigen nummer hebben, uiteraard. Fuck the Fucking Fuckers bracht daarnaast ook een lekkere gitaarsolo met zich mee.
Nog zoiets dat ‘hoort’ op punkalbums zijn nummers over drinken en vrienden. Go Down The Pub is dan ook het drinkebroerslied dat niet mocht ontbreken, uiteraard.
Kerstliedjes zijn punk? Ja. Dat bewezen ze in december al met Santa’s Back in Town, dat ook op hun afscheidsalbum een plek kreeg.
Old school punk- en hardcorefans zullen zonder twijfel genieten van de felle tracks Dogs of War, Don’t Conform en Stand Down. Maar ook meer melodieuze nummers alla Dropkick Murphys zoals Don’t Dictate To Me en Rise & Fall kregen een plaats op dit album.
Een album dat iedere punkliefhebber in huis moet halen én de bevestiging waarom Funeral Dress al vier decennia één van de meest toonaangevende bands in de scene is. Niet zomaar een band maar ‘a way of life’.
Een verjaardag vieren én afscheid nemen, doen ze niet alleen met dit album, maar ook met een uitgebreide tour, die start met de (reeds uitverkochte) releasehow in Trix Antwerpen, met Belgian Associality en Luna En De Maanstenen in het voorprogramma. Maar niet getreurd, want je kan ze ook eerder zien, op 1 februari, samen met Peuk en The Disposers in de Week Van De Belgische muziek in CC De Ster in Willebroek. Later kan ook!
05/04 – Hertals Rock City 25, Herentals
11/04 – Cactus Music Club, Brugge
30/04 – Clamotte Rock, Herenthout
