Als je de naam van Lee Swinnen hoort, dan denk je onmiddellijk aan de twee rauwste – en wie weet beste – bands dit land ooit heeft gekend: Double Veterans en Tubelight. Wilde, mooie jaren waar mening undergroundliefhebber nog met lof en nostalgie over spreekt, maar sinds een paar jaren spitst Lee zich volledig toe op zijn alter ego Frankie Traandruppel. Met dank aan Suicide, ook al hoef je er muzikaal niet veel van Martin Rev en Alan Vega in te gaan zoeken. Behalve de tegendraadsheid dan.
Met zijn rauwe en oprechte stem weet Lee je te omarmen. Songs die één voor één classics zijn, alleen omkleedt hij ze op zijn eigen manier, door wat te experimenteren of het toevoegen van bijvoorbeeld spontane uitbundige noise-elementen, het is dan ook lo-fi. Niet omdat het een hippe term is, gewoon omdat het lo-fi is en je bij het horen van Frankie Traandruppel weleens denkt aan de koning van het genre, Daniel Johnston dus.
Lee heeft drie lp’s uit. Een veelschrijver, zonder dat er sleet op zit. De vierde (ten minste als je Days On End en Step-By-Step Operation Guide: 5 Years Of Frankie als een lp ziet) heet Translation Is Key en bestaat in feite uit de twee twee mini-lp’s Tact en Schizo-Disco. Samen goed voor 16 songs waarin Lee alles uit zijn platenkast samen propt en dat gaat van country, folk, noise tot onversneden garagerock. Het is niet zomaar een release, want geperst op vinyl en gelimiteerd op 100 exemplaren. Snel wezen als je hem in je collectie wil en dat kan via een mailtje naar frankietraandruppel@gmail.com voor meer informatie.
Lo-fi platen durven wel eens eentonig zijn, om de simpele reden dat men vaak te veel uit hetzelfde vaatje tapt, maar Frankie Traandruppel – ook al ligt dat zonder twijfel bij zijn talent – levert op Translation Is Key zestien songs van een heel uiteenlopend genre, bij A Collection Of Poems is er zelfs plaats voor wat poëzie.
Het zijn dan ook één voor één nummers die uit het leven gegrepen zijn, zoals de aangrijpende lo-fi folk van If You Love Her, Let Her Go waarin je de liefde van Dylan hoort, zonder dat het echt als Dylan klinkt. Chaotisch mag ook zoals in het confronterende The Enemy; country doorspekt met de garagerockklanken van Thee Headcoats zoals op Forlorn Days, zelfs ontroerende psychedelica op Pop.
Translation Is Key moet je in je huis hebben, ook al kunnen slechts 100 geluksvogels profiteren van deze kans.
