De naam Frankie Cosmos lijkt weg gelopen uit één of andere foute sciencefiction film maar het is eigenlijk het muzikale alter ego van de Amerikaanse singer-songwriter Greta Simone Kline. Al maakt ze sinds 2010 muziek, toch is ze nog steeds niet zo bekend als haar ouders, ze is namelijk de dochter van Kevin Kline en Phoebe Cates (je zou voor minder de naam Frankie Cosmos gebruiken). Greta liet zich inspireren door de poëzie van Frank O’Hara en de New York anti-folk scene van begin de jaren 2000.
Inner World Peace is het vijfde album van Frankie Cosmos en daar staan maar liefst vijftien sprankelende indiepopsongs op. De meeste duren slechts twee à drie minuten. Voor je echt goed mee bent met een nummer is het eigenlijk al gedaan. Dat is spijtig want Kline schrijft echt perfecte popsongs die soms wat lo-fi aanvoelen en soms een punky onderlaagje hebben maar door de brede arrangementen kunnen we het moeilijk lo-fi of punk noemen.
Op dit album verwerkt Greta haar terugkeer naar het huis van haar ouders. Ze zweeft opnieuw tussen puber en een volwassene die koos om terug bij de familie te wonen als een teken van liefde… Het mag misschien allemaal wat zwaar klinken maar de songs van Kline klinken vrij zomers. Je zou denken dat ze een vrij zorgeloos leventje leidt. Ze zingt dan ook met een vrij kinderlijk zacht stemmetje dat wel past op al die zorgeloze songs.
Of deze plaat echt de grote doorbraak zal betekenen voor Frankie Cosmos dat betwijfelen we een beetje. Maar het is zeker een fijn plaatje waar je instant vrolijk van wordt en waar een aantal sterke songs op staan.
