flu flu is geen ziekte, wel de groepsnaam van een shoegaze trio uit het Spaanse Sevilla. De band bracht in 2019 de debuutep Nothing uit waarop ze nog met z’n vieren spannende dreampop/shoegaze maakten. Na een album en meerdere ep’s besloten ze als trio verder te gaan. Furia is het eerste album van flu flu in die hoedanigheid.
Muzikaal valt niet te merken dat ze nog maar met drie zijn. De negen nummers op de plaat klinken even intens en gedreven als voorheen. Ook met drie kunnen ze nog steeds een stevige wall of sound opbouwen. Het grote verschil is de zang van bassiste/zangeres Isabella Acosta mooi helder klinkt. Voorheen nam gitarist Fran Iora de zang voor zijn rekening en hij was niet echt een geweldige zanger. Af en toe zingt Iora toch nog even mee maar gelukkig schittert Acosta op de meeste songs.
Muzikaal ligt flu flu ergens tussen Slowdive en Ride. Soms gaat het er heftig aan toe maar de nummers worden wel subtiel opgebouwd met dromerige laagjes. Af en toe steken er wat grunge invloeden de kop op maar die worden door de shoegaze gitaren gewoon terug weggeveegd.
Furia is zeker een knappe stap vooruit voor flu flu. Het enige minpuntje is dat er geen enkel nummer echt uitspringt. Het kabbelt allemaal voorbij zonder dat je denkt van “wauw”.
