Met Go Sleep heeft het Limburgse Clouds Indoor één van de meest intense platen van dit jaar gemaakt. Grote woorden, dat weten we ook wel, maar vervang hun naam door die van Mogwai en geen kat die aan onze woorden twijfelt. Postrock dus en geen kat – kwestie om bij de poezen te blijven – die dit genre kan vernoemen zonder Mogwai aan te halen. Ook niet bij Clouds Indoor dus. Is het een copy-paste verhaal? In de verste verte niet.
Er wordt geen noot gezongen. Als we goed hebben geluisterd zelfs geen noot geschreeuwd, maar dat hoeft ook niet. De uitbarstende gitaarsalvo’s en waanzinnige drums zijn een taal op zich.
Bij dit soort plaatjes kan het allemaal weleens gaan vervelen, maar dat doet Clouds Indoor niet. De intentie is bij ieder nummer wel hetzelfde, lees: je tegelijkertijd omarmen en murw slaan; maar de aanpak is iedere keer anders.
Gebalde tristesse omringd door frustraties en geluk, of het leven zoals het anno 2025 is. Dansen op een slappe koord met het volste besef dat je er wel eens zou kunnen vanaf afdonderen. Gitzwart, fatalistisch, maar wondermooi.
Clouds Indoor presenteert Go Sleep in Club AFF, samen met Astodan en Max Forage.
