400 Lonely Things is het project van Craig Varian, toch sinds het overlijden van zijn kompaan Jonathan McCall met wie hij sinds 1988 muziek maakt en dat sinds 2002 onder deze bandnaam. Ondanks het heengaan van zijn compagnon de route besloot Varian het project verder te zetten, met als streefdoel Dark New Age for the New Dark Age.
Tot nu toe werd steevast rond een thema (SF, horror, kunst, rouw, …) gewerkt per album en dat zorgde uiteraard altijd voor een bepaalde samenhang tussen de nummers. Tijd om dat eens los te laten dacht Varian en zodoende bevat Subdivisions een stel losse nummers die, op enkele uitzonderingen na, grotendeels instrumentaal zijn en bestaan uit een maffe verzameling samples die van overal en nergens afkomstig kunnen zijn.
Die samples zijn bijvoorbeeld gemaakt op de veranda van zijn woning door zijn vrouw. Veldopnames als het ware van wat voor hun neus passeerde. Of het is het gemurmel van Rosaleen Norton, een stukje uit een obscure niet nader genoemde Spaanse film of, en dat is helemaal nieuw, enige beats (I Had That Dream Again).
Een grote diversiteit aan instrumenten passeert de revue, al worden de meeste slechts sporadisch gehanteerd. Varian speelt liever met samples en bijgeluiden om zijn melancholische en tegelijk licht psychedelische drones vorm te geven. Pure drones zijn het echter nergens, daarvoor gebeurt er veel te veel in de nummers.
Ze hebben met zijn allen een ietwat industrial aandoend gevoel, niet van het metaalkloppen of zo, maar eerder qua sfeer en opzet.
Ingetogen, op loops geënte dark ambient met lichte toetsen experiment, plunderphonics en een voorliefde voor de duisternis is zowat het gevoel dat dit album over weet te brengen.
