De nacht spreidt haar fluwelen sluier een uur langer over ons stukje wereld. En in haar schaduw ontwaakt het geluid van het onbekende. Welkom in een nieuwe week vol klanken die evengoed schreeuwen als fluisteren. Dim het licht en laat je leiden door het Uitheems Geduister, deze week met nieuw werk van Night Ritualz, Unhappily Ever Now, 80s Express, Sapphira Vee, Kill Shelter, Ashes And Diamonds, Leatherette, Haive, Hexagraf en The City Gates.
Facebook / Instagram
NIGHT RITUALZ
Brown Skin is de gloednieuwe single van het darkwave-/ synthpunk soloproject Night Ritualz, die deze week verscheen.
We leerden de Texaanse Vincent Guerrero IV – die zijn werk zelf treffend beschrijft als fuckwave – nog niet zo lang geleden kennen, met zijn titelloze debuutalbum dat eerder dit jaar verscheen. Hij verwerkt daarop diepe Latijns-Amerikaanse invloeden in zijn nummers. Hij combineert Engelse en Spaanse teksten met muziek die elektronische soundscapes combineert met opzwepende beats. Zo vertelt hij verhalen die zowel diep persoonlijk als universeel herkenbaar zijn.
Brown Skin is het eerste nummer dat geteased wordt van een nieuw album dat begin 2026 uitkomt. Het nummer, een onbeschaamde uiting van identiteit, strijd en overleving, combineert persoonlijke verhalen met sociaal commentaar en gaat over gevoelens van ontheemding, scheiding van families en de druk van erfgoed. De songtekst is scherp en direct, gedragen door een zangstijl die elk woord doet aanslaan als een protestkreet.
“Dit nummer gaat over veerkracht, elke dag hard werken, systemen trotseren die je proberen uit te wissen en toch sterk en trots blijven staan om waar je vandaan komt”, legt Night Ritualz uit.
Brown Skin is digitaal verschenen via Metropolis Records.
UNHAPPILY EVER NOW
Unhappily Ever Now laat zich horen met één van hun meest ontroerende releases tot nu toe. To The Light is een zeer persoonlijke alt-/ artrocksingle, geschreven door songwriter Stephen Watson, samen met de bezwerende zang en lyrische diepgang van Maria V.
Hun nummers gaan zowat altijd over de pijn van ontkoppeling: de mensen die ze verloren hebben, de levens die ze hebben achtergelaten… Deze keer is het een eerbetoon van Stephen aan zijn kat.
Het nummer legt de bitterzoete schoonheid van onvoorwaardelijke liefde vast en de pijn van de tijd die te snel verstrijkt. De gestructureerde gitaren en kwetsbare zang creëren een filmisch geluidslandschap dat ons uitnodigt om te voelen in plaats van alleen maar te horen.
“Hij is er altijd voor me geweest”, vertelt Stephen. “Zijn aanwezigheid gaf me kracht toen ik die niet had. Dit nummer is geen afscheid – het is een belofte dat zijn liefde altijd in me zal voortleven.”
Het blijft bijzonder hoeveel artiesten nummers schrijven over katten… toch is dit een prachtexemplaar, met invloeden van Puscifer en A Perfect Circle.
To The Light is digitaal verschenen.
Facebook – LinkTree – Bandcamp
80s EXPRESS
Nieuw voer voor de cover-lover! Blind Passengers, de band die Nik Page en Sebastian ARP Gottschall in 1987 oprichtten, heeft al even een nieuwe hobby. Onder de naam 80s Express willen ze de pop en wave cultsongs uit de gouden jaren 80 namelijk een nieuw leven geven. Liefst met een hoge entertainment factor, vibrerende beats en twinkelende ogen.
Ze weten het niet, maar ons muzikale hart valt daar moeilijk mee te veroveren. En al helemaal niet als ze Running Up That Hill van Kate Bush zomaar even onder handen dachten te nemen!??!! Als je het origineel nooit hoorde, is dit een mooi nummertje… Toch zullen we deze versie verdorie nooit of te nimmer draaien, want wie kan Kate Bush nu niet kennen of vergeten hoe uitzonderlijk ze klinkt?
De cover van Running Up That Hill is digitaal beschikbaar. Het album 80s EXPRESS zal uiteindelijk in 2026 uitkomen, met nieuwe interpretaties van talloze klassiekers van Anne Clark, Depeche Mode, Kate Bush, Camouflage, Madness, Billy Idol, Frankie Goes To Hollywood, Cindy Lauper, Alphaville, Eurythmics en andere bands uit de gouden jaren 80.
SAPPHIRA VEE
De Amerikaanse Sapphira Vee maakt duistere, trippy muziek met een industrial randje. Geen grenzen en heel weinig filters. Na een reeks succesvolle optredens bij bands als IAMX en Ayria, bestaat haar sterrencast live uit Jim Marcus (Die Warzau/Go Fight) op percussie en Jenn Jilbert (Traumabond) op gitaar.
Haar negende studio-album, Unfolding, is geboren vanuit storytelling. Met een stem die soms hees, soms sexy, en vaak verleidelijk, eerlijk en kwetsbaar is, vertelt Sapphira Vee verhalen waarmee ze ons lijkt mee te nemen door een virtuele bibliotheek van expressie, die stroomt van romantiek, fantasie en zelfs sciencefiction. Met ritmes die skeletachtig en bondig zijn, een dreunende bas en eclectische instrumentatie, groeit Unfolding uit de duisternis, terwijl het de verbeelding prikkelt.
Op albumopener Evil In Numbers hoor je ook Jim Semonik van Red Lokust als gastvocalist.
Unfolding is digitaal verschenen via Distortion Productions.
KILL SHELTER
De Brit Pete Burns van Kill Shelter betreedt met zijn nieuwe ep Slow Burn Sorrow even een ietwat ander pad dan zijn kenmerkende darkwavegeluid. Hij laat 7 tracks horen die zowel de productie als de arrangementen terugbrengen tot hun meest essentiële elementen. De nummers nam hij op tussen 2021 en 2025 als een verzameling van elektroakoestische creaties, als een diep persoonlijk en openhartig artistiek statement.
Slow Burn Sorrow is opgebouwd rond minimale instrumentatie, rudimentaire drumcomputers en spookachtige texturen die volledig met gitaar zijn vervaardigd. Het is Burns’ meest introspectieve en emotionele werk tot nu toe. Tekst en zang spelen de hoofdrol en creëren een intieme ervaring die ruimte laat voor interpretatie en reflectie. Qua stijl is de release geïnspireerd door invloeden variërend van Nick Drake en David Sylvian tot The Durutti Column en Fennesz.
“Dit is een zeer persoonlijke release en iets waartoe ik me gedwongen voelde. Slow Burn Sorrow is een kleine selectie uit een groter oeuvre. Ik wilde dat het intiem en direct zou aanvoelen – alleen ik, de woorden en de gitaar”, reflecteert Burns. “Er schuilt een inherente kwetsbaarheid in het terugbrengen van dingen tot hun essentie. Zonder de gebruikelijke lagen van gepolijste productie kan elke noot en elke stilte gewicht, ontroering en betekenis dragen. Voor nu is alles wat ik te zeggen heb samengevat in deze zeven nummers.”
De openingstrack is een ontroerend eerbetoon aan Mark Hollis: een ingetogen en minimalistische herinterpretatie van Talk Talks I Don’t Believe in You.
Slow Burn Sorrow is digitaal en op tape verschenen en biedt een warm sonische duisternis om emotioneel in te verdrinken. Uitzonderlijk mooi.
ASHES AND DIAMONDS
Als je enkele duistere diamanten uit bands als Bauhaus, PiL en Sade samen zet, krijg je Ashes And Diamonds. Dat zijn Daniel Ash (Bauhaus, Love And Rockets, Tones on Tail), Bruce Smith (Public Image Ltd., The Pop Group) en Paul Spencer Denman (Sade, Sweetback) al sinds 2018 en nu leveren ze binnenkort twaalf perfect gearrangeerde nummers af op hun debuutalbum Ashes And Diamonds Are Forever, waaruit we nu alvast de vierde warmloopsingle On te horen krijgen.
Zoals je van drie veteranen mag verwachten, klinkt On absoluut verbluffend… Een vleugje 21e-eeuwse dark dance-glamour in newwavestijl! Broeierig heet, mysterieus dansbaar. Meesterlijk kronkelend. Met Smith en Denman als de solide ritmesectie laat het nummer Ash zijn gitaarklanken luid klinken, terwijl zijn opzwepende en gedempte zang verleidelijk fluistert.
“Dit nummer gaat over een extreme passie voor het leven/de liefde”, zegt Ash. “Het is de antithese van zelfgenoegzaamheid… Ga er voor altijd voor.” Well… we’re on!
On is digitaal beschikbaar en vind je vanaf 31/10 ook terug op het album Ashes And Diamonds Are Forever, dat digitaal en op lp verschijnt via Cleopatra records. Voorbestellen kan reeds.
LEATHERETTE
De Italiaanse postpunkband Leatherette brengt binnenkort hun nieuwe album Ritmo Lento uit, een plaat die is ontstaan uit de behoefte om te vertragen, de automatische piloot uit te schakelen. Deze week deelden ze daaruit hun nieuwe single Hey There. Daarmee verleggen ze hun grenzen, richting experimenteel minimalisme, met een fragiele en intieme zang over een solide maar lome basriff. De track zweeft in een dromerige, ongrijpbare en meeslepende sfeer, die uitmondt in een poëtisch crescendo, ondersteund door elegante akoestische gitaar en brutale sax.
“Hey There is zowel qua opzet als productie, één van de meest uitgeklede en directe nummers die we ooit hebben geschreven: we besloten om kwetsbaarheid en opdringerige gedachten bloot te leggen en ze te transformeren tot een gebaar van verzet. Het is een duik in melancholie en obsessie, maar ook een middelvinger naar dat alles. In zijn eenvoud is het een klein manifest”, laat de band weten.
Hey There is digitaal beschikbaar en vind je vanaf 28 november terug op Leatherettes derde album Ritmo Lento, dat verschijnt via Bronson Recordings. Voorbestellen kan al.
Facebook – Instagram – Bandcamp
HAIVE
De 25-jarige Eva Betzinger a.k.a. Haive komt oorspronkelijk uit München en woont nu in Mannheim, Duitsland. Na haar diploma in audiotechniek en elektronische muziekproductie in Zwitserland te hebben behaald, studeert ze momenteel singer-songwriter aan de Popakademie Baden-Württemberg. Als fervent fan van basmuziek en gedetailleerde productie lanceerde ze haar liveproject in 2025, waar ze optrad met een driekoppige band. Datzelfde jaar won ze de talentenjacht van het Pinot & Rock Festival en debuteerde ze op het podium naast acts als Snow Patrol, Travis en de Duitse indie-iconen Sportfreunde Stiller. Haar sound sluimert tussen elektronische duisternis en emotionele eerlijkheid, muziek voor wie meer verwacht dan achtergrondgeluid.
De opkomende zangeres, onthulde deze week haar nieuwste single Bathtub. Een track die een fragiele ballad lijkt, maar zich ontplooit in een intens techno-gedreven crescendo. Het legt de emotionele nasleep van seksueel misbruik vast, van gevoelloosheid en isolatie tot woede en herovering.
Muzikaal belichaamt Bathtub Haive’s kenmerkende darkpop midtempogeluid, waarbij de complexe productie en de focus op lage tonen van Skrillex en Rezz worden gecombineerd met de rauwe vocale intimiteit van Billie Eilish.
“Ik wilde iets maken dat pijn niet uit de weg gaat. Het nummer beweegt zich langs kwetsbaarheid en eindigt in woede – niet in vernietiging, maar in empowerment”, aldus Haive. En hoe mooi ze het hier verwoord, zo mooi klinkt het ook.
Bathtub is digitaal verschenen.
HEXAGRAF
Van bij de noorderburen krijgen we binnenkort een somber en verstikkend debuutalbum van de Nederlandse black-/ doommetalband Hexagraf. Hexagraf is een duister, broeierig muzikaal project, ontstaan uit de samenwerking tussen twee leden van de Zwotte Kring: Daan (Duindwaler, Hellevaerder, Magistraal & Throne of Time) en Floris (Asgrauw, Meslamtaea, Schavot & The Color of Rain). Hun reis begon toen Daan gastvocalen leverde op Schavots album Verstrikt in Halflicht. De creatieve chemie tijdens die sessie was onmiskenbaar, krachtig genoeg om het idee voor een nieuw, gezamenlijk project te doen ontbranden.
Thematisch duikt Hexagraf in de grimmige realiteit van de zware industrie en fabrieken, en legt het meedogenloze ritme van industriële machines vast. Muzikaal vertaalt zich dit in een geluid dat traag en verpletterend zwaar is: een fusie van zwartgeblakerde doom, symfonische elementen en rauwe, schorre grunts die zich als kolenstof en muffe tabaksrook aan de longen lijken vast te klampen.
We krijgen alvast de titeltrack Walsen Van Hoop te horen. De donkerste wals die ooit werd gedanst… loodzware, logge schoonheid.
De track is digitaal beschikbaar en het gelijknamige album Walsen Van Hoop verschijnt op 18 december digitaal en op cd via Void Wanderer Productions en War Productions.
THE CITY GATES
We sluiten af met nieuws van de postpunkers van The City Gates uit Montreal! Een band die de kwetsbaarheid van het menselijk bestaan sonisch verkent, waar duisternis, geloof en transcendentie botsen, in The Sisters of Mercy-, The Chameleons- en Ash Code-stijl.
Hun bezwerende nieuwe single La Douleur (Des Mortels), is een Franstalig nummer dat ons meeneemt op een betoverende reis door postpunkmelancholie en shoegaze-sferen.
Deze melancholische ‘douleur’ legt het kenmerkende geluid van de band vast: filmisch, emotioneel en tijdloos duister.
La Douleur (Des Mortels) is digitaal verschenen.
Facebook – Bandcamp – Instagram
