Een sjirpende gitaar, doorgedreven driestemmigheid, heerlijke escapisme, teksten die recht vanuit het hart op de tong komen en bonzende ritmes. Dit is allemaal te horen deze week in onze Luminous Belge.
Benieuwd? Luister dan naar de vijf nieuwkomers van deze week: Heisa, Mòs Ensemble, Jan Verstraeten, Alois & VLB, Jaan Hantson en Lion Mupenzi.
Jawel, 80’s Song klinkt als een song uit het tijdperk dat Ronald Reagan nog aan de macht was In de Verenigde Staten en nog niemand van Barack Obama gehoord had. De song ademt de duisternis van de new wave op zijn hoogdagen uit. We moeten onherroepelijk aan die andere Belgische groep, Whispering Sons denken als we zanger Jacques Nomdefamille de tekst horen declameren.
Het begint nochtans wat chaotisch met een sjirpende gitaar die niet de juiste kant lijkt uit te gaan. Wel dus… Het refrein laat ook – voor een song van een kleine twee en een halve minuut – tergend lang op zich wachten maar eens het uitbreekt, gaat het de juiste kant op en kan je moeilijk een op- en neergaand hoofd in bedwang houden.
Daarom dat de jongens van Heisa meteen een nieuwe ep bij elkaar penden. En ditmaal maakten ze het zichzelf niet te moeilijk. Geen songs op epische wijze uitgesponnen zoals op hun vorige Joni maar uppercuts gebald in amper twee minuten.
Dat bassist Kobe Boon met zijn achtkoppige Mòs Ensemble met veel plezier tegen de stroom in durft te roeien, konden we al vaststellen bij de release van het debuutalbum Limbs (2019). Warm, gelaagd, gestoeld en gezeteld in jazz en folk en niet bang van een onverwachte modulatie. Eerst met twee zangeressen maar sinds een tijdje ook in het gezelschap van Roos Denayer en haar fluwelen stem die we natuurlijk ook kennen van bij Rosa Butsi.
Shoot is het schot voor de boeg van het nieuwe album Behind The Marble dat op 11 februari verschijnt.
Opvallend is de verschuiving in het geluid van de band. De zang treedt meer op de voorgrond en de soms sterk doorgedreven driestemmigheid trekt nogal stevig de aandacht naar zich toe en herdefinieert zo enigszins de Mòs-sound.
Minder subtiel en ingehouden dan op het debuutalbum blijft Mòs Ensemble ons verbazen met hun inventieve geluid en eigen klankkleur.
De titel van de tweede single uit Jan Verstraetens te verschijnen album Violent Disco, klink een stuk negatiever dan het nummer eigenlijk is.
In Goodbye World moedigt Jan ons aan om eens gek te doen, onze remmingen en ‘wat gaan de anderen van mij denken’ gedachten even opzij te zetten en gewoon te dansen. Bewegen alsof het je allemaal niets kan schelen. Weg van de verplichtingen en verwachtingen van de immer cynischer wereld (wij allemaal dus).
In de geweldige videoclip die bij dit nummer hoort, zien we dieren van allerlei pluimage dansen op de restanten van het (toch vooral Amerikaanse) fatsoen. Een verlaten burgerwoning, een leeg bord, een hoop met afval, een wasserette… De muziek is bombastisch en voluptueus, de koren zingen overdadig en de violen zwellen aan als een symfonieorkest op speed. Heerlijk escapisme om deze donkere dagen een stevige middenvinger toe te werpen!
Het jonge Gentse rapduo Alois & VLB, vers toegevoegd op het label van Fake Records, brengt met Laatste Avondmaal een tweede single uit van hun aankomende ep.
In een gelaagde productie – van de hand van Alois – tonen beide rappers zich van hun meest introspectieve kant. Geen grootspraak of nietszeggende rijmelarij, maar teksten die oprecht vanuit het hart op de tong komen.
De introspectieve single kreeg een ingetogen clip mee, geschoten door de Antwerpse regisseur Timo Vergauwen. Ditmaal zien we het Gentse duo niet in een of ander rampgebied, zoals bij de voorganger, maar trekken ze de wijde natuur in voor een dosis loutering. Ongecompliceerd en eerlijk, zoals het nummer zelf.
Deze 20-jarige Gentenaar is al sinds zijn zesde met muziek bezig, trok dat door in zijn studiekeuze aan het MuDa, waarna hij muziekproductie ging studeren in Londen. Jaan Hantson maakt op elektronica gebaseerde tracks, hoewel hij het klassieke piano- en gitaargeluid daarbij niet schuwt. Met vaak dromerig zwoele tracks wordt hij wel eens vergeleken met Jamie Woon, David Sylvian maar ook met Billy Ellish en Tamino.
Heyy is het nummer dat Jaap Hantson samen met zijn goeie vriend Lion Mupenzi brengt: “Dit is meer dan enkel een samenwerking. Dit is vriendschap en liefde vertaald in muziek”, laat hij weten.
Mupenzi volgde jazz en pop aan het MuDa, waarna hij zijn muziekopleiding aan Codarts in Amsterdam verderzette. We zien hem af en toe ook in hiphopprojecten opduiken. Zo herinneren we ons alvast zijn afstudeersingle XVI, die hij in 2019 samen met medestudent en rapper Alois uitbracht.
En dat geeft natuurlijk een mooie combi in Heyy, dat met bonzende ritmes de samenzang knap combineert in een catchy nummertje waarin de warm drijvende elektronica en de tikkend zuiderse ritmes en snaren alles in een triphoppy sfeer zet.
Veel luisterplezier
