Manchester is als het sap van een citroen: uitgeknepen en wrang en je kan het best niet in je ogen krijgen. Want het doet verdomde pijn.
Ze hadden er niet veel, qua lichte muziek. En het vergde een magisch optreden van The Sex Pistols in de Free Trade Hall, 1976, om er plots veel te gaan hebben. Want in het publiek, behalve de obligate zes en de paardenkop, zaten Mick Hucknall en drie van de vier die later Joy Division gingen worden. The Buzzcocks stonden al in het voorprogramma en de tijden veranderden, ook in Manchester, Urbi et Orbi.
De dood trad snel in, in en over Manchester maar zo rond 1988 kwam de zon erboven op. De nieuwe dageraad. Met een club als The Haçienda van dj en presentator en platenbaas Tony Wilson. Diverse zonnen braken er door het eeuwige wolkendek want daar waren plots The Happy Mondays. Aangevoerd door allerlei pillen en Shaun Ryder.
Ze werden groot, groter dan ooit verwacht, en de xtc deed zijn of haar werk want drugs zijn onzijdig. Met die single, Step On, wat een cover was van een bescheiden hitje van John Kongos uit 1970. Maar je kon erop dansen en stoned worden en liefst alletwee tegelijk.
Ze hadden de attitude en de zonnenbrillen en de drugs maar het ging al snel mis met The Happy Mondays. Nu zeker, want hun bassist Paul Ryder is dood, broer van de zanger. Manchester is nu ook een beetje dood. Stop twistin’ my melon, man!
