Op dinsdag 12 december werden we verwacht in de Venetiaanse Gaanderijen te Oostende. Daar stelde Danny Willems zijn Expo en boek over le plus beau voor aan de pers. We konden niet snel genoeg aan de zee zijn!
Het was een ietwat vermoeide en gedrongen Danny die een beetje na ons arriveerde. Hij is zeker geen kleine man maar het was zijn houding die wat gedrongen leek. En we merkten ook enige nervositeit op. De expo was, een week voor openen, nog niet helemaal klaar en dat had hij natuurlijk liever anders gezien wanneer je de pers hebt uitgenodigd. Iedereen leek het normaal te vinden dat er nog hier en daar een kabel lag, een stelling stond, nog wat letters moesten worden gekleefd, behalve Danny.
En dat alleen al zegt eigenlijk alles over Danny Willems. Hij heeft het graag allemaal in orde. De man heeft een oog voor details dat zijn gelijke niet kent, wat uiteraard mooi is meegenomen als fotografie je beroep is. Zo zeker als hij is met een fototoestel in de hand, zo onzeker en zelfs wat timide wordt hij als die camera plots wegvalt.
En vermoedelijk was dat de saus waardoor het zo goed klikte tussen mr Willems en mr Hintjens. Als je bij Arno het podium wegnam, was ook hij eerder aan de timide kant.
Danny Willems leerde Arno kennen in 1972 en in dat jaar fotografeerde hij Arno ook de eerste keer, in een café in Blankenberge. In 2022 nam hij de laatste foto, een viertal dagen voor het overlijden van Arno.
We kennen allemaal fotografen die bepaalde bands of zangers volgen maar vijftig jaar lijkt toch eerder uniek te zijn. Ga ze maar zoeken.
En dan sta je in die expozaal voor de expo Arno – The Show Of Life en valt het dak zowat in je nek. Terwijl Danny nog vertelt hoe dit detail nog wordt gewijzigd tegen de opening en dat nog anders wordt uitgestald, voel je je wegglijden. Steeds verder weg van de maker, ook al wil je dat niet. Danny Willems is een bijzonder minzaam man en als hij vertelt, dan luister je. Zijn stem neemt je mee in zijn vertellingen maar niet vandaag. Je eigen film begint zodra je een voet binnen zet in die expo. De film met een lach en een traan.
En we zijn niet alleen. Peter Craeymeersch, hoofd toeristische dienst Oostende, loopt ook al rond met rode ogen. En we zien nog anderen die heel stil worden en het moeilijk krijgen. Wat wordt Arno nog steeds gemist, dat is wel weer duidelijk. Pas op, ga enkele meters verder en dan ben je plots weer aan het lachen. Bij een leuke foto of quote, het gaat echt de hele tijd op en af.
De expo is van topkwaliteit. En dat kan enkel maar met foto’s van topkwaliteit. En bon, niemand die daar over twijfelt: Danny Willems kan wel weg met een fotocamera. Maar er is ook plek voor bewegende beelden en ook niet van de minsten. Ook door Danny gemaakt.
Alsof de expo op zich niet genoeg was, is er ook nog een fotoboek. ARNO. Photographs 1972-2022 (Gie & Ik, Toi & Moi) is een dik boek met alweer talloze foto’s van de hand van Danny. Het voorwoord is van Stephan Vanfleteren. Dat verwondert misschien niet gezien zijn connectie met Hannibal (books), de uitgeverij, maar laat ons duidelijk zijn dat de link daar niet moet worden gezocht. Dan schrijf je zo geen voorwoord. Stephan is een fotograaf die het heeft over een andere fotograaf en over hun gemeenschappelijke deler: Arno. Allebei hebben ze hem heel graag gezien. Er is bewondering van Stephan voor Danny. En dat lees je in dat voorwoord, niets anders dan dat.
Bij het verlaten van de expo spreken we Danny nog even aan. Hij heeft het druk met interviews maar kijkt ons toch even aan.
Danny, we gaan nog eens terug moeten komen, het overvalt ons een beetje.
Hakt het er zo hard in?
Ja… Om te genieten moeten we nog eens terug komen, nu was het vooral bekomen.
Het hakt er bij mij ook nog steeds in. Vandaar dat die expo en dat boek er nu moesten komen. Vijftig jaar archief, dertig analoog en twintig digitaal, het was een hele klus. Ik wou het afgesloten hebben, het is allemaal nog te pijnlijk.
Alle begrip voor, Danny. Maar we komen zeker terug.
Laat dan zeker iets weten!
Op de terugweg naar huis maakten we ons de bedenking dat het inderdaad niet zo simpel moet zijn geweest voor Danny om door die 50 jaar te struinen. Ieder beeld heeft een verhaal, een verhaal waar hij zelf bij was.
Toch zijn we heel blij dat hij die pijn heeft verbeten om neer te zetten wat er nu staat, daar in die Gaanderijen en in dat boek op onze schoot. En de expo staat er nog even, dus we kunnen nog meerdere keren terug gaan!
Arno – The Show Of Life
Expo in de Venetiaanse Gaanderijen van 19/12/2023 tot 21/05/2024.
Hoek Zeedijk/Parijsstraat – 8400 Oostende
Meer info vind je hier.
Arno – Photographs 1972-2022 (Gie & Ik, Toi & Moi)
Boek Hardcover met kleur op snee. 368 pagina’s. 29x24cm.
Meer info vind je hier.
Met oprechte dank aan Danny Willems, Hannibal Books en de stad Oostende om ons uit te nodigen en ons te woord te staan.
