De auteur van dit stukje was zeven op zestien augustus 1977 en speelde heel onschuldig met plastic blokjes op de keukenvloer. Zijn vader was iemand gaan bezoeken en kwam huiswaarts binnen. Wit van kleur. Ontzet. Hij had op de radio gehoord dat Elvis dood was. Wijlen moeder liet het oogvocht vloeien en toen begrepen we er niks van maar nu wel, want hun jeugd stierf, toen en daar, zestien augustus 1977.
Elvis Aaron Presley… wat valt er nog over te zeggen? Dat wat de niet geheel ongetalenteerde en even dode John Lennon ooit zei: “Voor Elvis kwam was er niks.”
Ja, er waren Chuck Berry en Little Richard maar die kwamen omwille van hun kleurtje niet op de zwart/wit-televisie van die dagen. Elvis wel, want hij was blank (sorry, wit) en schudde zijn heupen en allerlei gewetens los. Elvis, jong en uit Memphis, was seks. Met Scotty Moore (gitaar), Bill Black (staande bas) en DJ Fontana (drums) bracht hij het geluid van de Delta (eekhoorns, cicaden) naar nog verder buiten van daar, naar oost en west.
En ja, het ging over Vuile Manieren. Elvis wist waarom katten schreeuwden bij nacht en volle manen. En uiteraard ging het mis. Men kan hier mannelijke en vrouwelijke geslachtsdelen benoemen om de films te omschrijven waarin hij zich liet meespelen. Maar, 1968, het jaar der jaren behalve voor zij die daarin afgeknald werden, was zijn jaar want omringd door zijn vrienden uit Memphis mocht hij zijn Comeback Special beleven. In een boksring.
En ja, het ging verder bergaf. Naar de pluchen paleizen van Las Vegas – kerkhof voor nog te begraven zangers – en de pillen namen het over en men jakkerde hem af op zoek naar meer groene flappen. Jonge lezers: kijk naar Elvis. De opwinding uit de jaren vijftig toen je van een kusje op het voorhoofd zwanger kon worden en meneer pastoor de belangrijkste ingezetene was. Die klokken deed beieren. En dan kwam Elvis…
Nu heeft Elvis Aaron Presley nooit van z’n leven een song geschreven. Hij zette er gewoon zijn handtekening – handen vol dure ringen – onder zoals onder de songtekst van Heartbreak Hotel. Maar hij betaalde zijn songsschrijvers- en schrijfsters. En nu, hier, een dubbele cheeseburger en een grote Pepsi. Just takin’ care of business.
