Dendermonde, we zijn er eerlijk in, het is een stad waar we zelden in terecht komen als het op concerten aankomt. Dit weekend was anders. Op de affiche een Belgische belofte en een Chinese band die net geen twee decennia bezig is. Om de kindjes met de naam te zegenen: All We Expected en Wang Wen.
Namen zijn maar namen, dat weten we ook wel, toch krijg je niet zo maar een platendeal op het prestigieuze dunk! Records aangeboden. Het overkwam All We Expected die na een crowdfundingcampagne de nodige middelen hadden om hun debuut HATÀR in te blikken.
We zijn er nog altijd niet uit of het nu postrock of postmetal is (wellicht beiden), wel weten we dat hun debuut één van de meest imponerende platen uit ons Belgenland is die we de laatste tijd hebben gehoord. Benieuwd of ze de magie ook op een podium konden transformeren. De cultpopulariteit van Wang Wen had het voordeel dat All We Expected voor een behoorlijk gevulde zaal mocht spelen. Fijn, dit soort bands hebben nu eenmaal dat tikkeltje extra recht op zieltjes winnen.
Behalve het doelpubliek (hoe stom we die term ook vinden) hebben Wang Wen en All We Expected nog een andere gemeenschappelijke factor: dit is muziek om je ogen op te sluiten, wegdromen en ver van de realiteit zijn.
Het verschil tussen de twee bands is wellicht de twee decennia ervaring. All We Expected zijn niet meer dan vier jonge kerels die hun ding doen, maar het gaat hem vooral om de hoe!
Een drumstel en drie gitaren, meer hebben ze bij All We Expected niet nodig om dramatiek in muziek om te zetten. Typisch voor de songs is de opbouw, met als bevrijdend orgasme de smak tegen de muur. Op het podium valt misschien nog het één en ander bij te schaffen als het over charisma gaat, de soundtrack van een uur puur luistergenot is al lang geschreven.
Wang Wen was duidelijk aangedaan dat dit de laatste dag van hun Europese tour was. En dan nog een afscheid in België, want al bij al toch een land waar ze heel wat aan te danken hebben. Niet alleen door hun optredens op Dunk!festival die hun hier voorgoed op de concertkaart bracht, maar ook het feit dat hun laatste plaat werd geproducet door Wouter en Lode Vlaeminck van Tomàn die ook al met Kapitan Korsakov en Raketkanon mooi werk hebben verricht.
Een Chinese band mag dan wel liefhebbers van wereldmuziek doen watertanden, maar bij Wang Wen zitten ze die dan wel op het verkeerde adres. Deze act die tegenwoordig op Pelagic zit grossiert in het beste van de postrock zoals we die hier kennen, aangevuld met eigen trekjes. Donkere elektro waardoor het dark ambient wordt of het gebruik van blaasinstrumenten die het geheel een filmische sfeer geeft waar je vanaf de eerste noot door weggeblazen wordt.
Een combinatie van dit soort muziekjes zou bij heel wat bands resulteren in een pompeuze arty farty stijl die alleen maar saaie mensen kan bekoren. Bij Wang Wen is dat niet zo. Beweren dat dit voer is voor de massa doen we nu ook niet, wel muziek die ieder normaal mens zou moeten ontroeren door zijn pracht.
Met Wang Wen en natuurlijk ook organisator Flood Floorshows werd in Dendermonde bewezen dat je voor de fijnere concerten in het leven het best af bent in de kleinere clubs.
