Slechts een half uur speeltijd kregen ze in De Casino, die trouwens voor het voorprogramma Holygram al best vol gelopen was. De band vulde het podium en stuurde een even volle sound over het publiek heen. Een publiek dat stond te popelen om nieuw werk van VNV Nation te horen, maar Holygram best kon smaken, ook al was het een ietwat ander subgenre binnen de donkere scene.
Klankklare samples, gecombineerd met warme gitaren en een vaalheldere, doch donkerdoordrenkte stem. Een sterk gelaagde volle sound die live erg goed klonk en je bijna zwevend meenam door de nummers. Modern Cults, hun nieuwe album dat op 9 november verschijnt is er één om aan te schaffen ! Holygram brengt dat soort postpunk / newwave die niet geheel vernieuwend klinkt, maar waar je gewoonweg niet genoeg van krijgt.
Voor hun Noire Tour liep de Casino helemaal vol met VNV Nation-fans: de Belgische fanbase, enkele handen vol Franse fans en ja zelfs een paar enkelingen die de avond ervoor ook het concert in Keulen hoorden… Dat die laatste geen ongelijk hadden om dit nogmaals te willen horen bleek 2 uur en 10 minuten later, na een ijzersterke set vol donkere energie van een van die erg populaire Futurepop / EBM-bands van de laatste jaren.
De uitgebreide set startte met A Million (de eerste track van het album Noire), waarbij Ronan Harris af en toe met ruwe stem het nummer kracht bij zette. De sterke synthbeat die in het nummer opduikt, zette het publiek meteen in beweging.
Het gekende Retaliate werd al meteen afgewisseld met nog een nieuw nummer, Armour: een meeslepend futurepopnummer dat die warme gloed over een publiek kan doen ‘flowen’. De knappe belichting doorheen de hele show had hier ook een versterkende invloed op.
Space And Time is een nummer dat het altijd al enorm goed deed: stemmen uit het publiek die het hele nummer meezongen, klappende handen in de lucht, een golvende stroom van beweging door de meute en de VNV-leden die nog steeds verbaasd leken door zoveel enthousiasme voor dit nummer.
When Is The Future volgde na Sentinel. De toekomst die meteen vervliegt van zodra hij plaatsvindt en meteen verleden wordt. De relativiteit van tijd blijft iets moois en dat bracht ook dit knappe nummer: de song die als laatste single verscheen vóór het album Noire uit kwam. Eén van onze favorieten op de nieuwe plaat trouwens: Een knappe tekst onder sterke beats en dynamische synths!
Gevolgd door Honour 2003 met de fijnscherpe synthlijn en agressieve ondertoon en Tomorrow Never Comes, een van de nummers die vlotjes meegzongen werd, kwam het oudere nummer The Farthest Star. En hoewel futurepopbands ons soms de indruk geven te vervallen in weinig vertellende teksten, is dit iets wat we VNV Nation niet kunnen toeschrijven.
Na het wegdansen van de tonen van The Farthest Star en het emotioneel klinkende “All the tears of the world can not make us whole again”, komt opnieuw zo’n knappe lijn uit de lyrics van Illusion, die de boodschap samenvat: “This world is just illusion trying to chance you”. Een heerlijk zacht en gevoelig nummer, dat iedereen dichter bij mekaar deed kruipen… “You’re human after all.” … Well… we all are, aren’t we ?
Dat de volgorde van de nummers op Noire van belang zijn, omdat er een verhaallijn in zit, word ook tijdens de set gerespecteerd. Als derde nieuwe nummer brengt VNV Nation God Of All. De animo in de zaal kent even een dipje, maar dat heeft wellicht te maken met het voorgaande nummer, want de band verloor deze avond geen seconde aan kwaliteit.
Wanneer ze Epicentre inzetten, werd er meteen weer stevig ingepikt op het aanstekelijke dansritme met stevige beat. En ook bij Chrome hield dit sfeertje goed aan. Het Noire-nummer Lights Go Out sluit hier naadloos op aan: de steviger klinkende synths en drums die een iets industriëlere sound hebben, maken het nummer donker, ‘plus noire, comme on peut dire’. Zo donker dit nummer klonk, zo opzwepend was Control: de dominantie die uitgaat van Ronan die ‘I want control’ oppert, de ‘distorted’ sound en in spanning oplopende synths zorgden voor een uitdagend sfeertje.
Zacht omarmend werd Carbon gebracht. Een nummer over één van de door Harris meest bezongen thema’s: de blindheid van de mensheid voor zijn eigen destructieve aard… Waarna een van de meest ‘spacey-klinkende’, maar toch rustig nummer Homeward klonk. Het voorlaatste nummer van het nieuwe Noire, Immersed, was een van de donkerste die we te horen kregen: vrij strak en kil, met sterk doordringend ritme en de typische dansbeat.
Met de topper Resolution die iédereen meezong, de handen hoog in de lucht tilde en ieder lichaamsvezeltje in beweging hield, straalde de zaal én het podium van energie en verliet de band het podium. Om net zoals gisteren in Keulen even later terug te keren en nog drie nummers te spelen om deze machtige giga-set af te sluiten.
Nova is natuurlijk een nummer dat niet mocht ontbreken: Eén van die nummers dat tot op het bot gaat en dat is wat VNV Nation zo sterk maakt; Ze bewegen mensen op verschillende vlakken: met hun teksten die wél inhoud hebben, met beats en synths die je tot dansen dwingen, maar met ook nummers zoals Nova die je gevoelswereld overspoelen, ook al heb je het nummer al talloze keren gehoord.
Met Standing en All Our Sins (het laatste Noire-nummer) eindigde de avond zoals een VNV Nation-avond hoort te eindigen: als een feestje… Twintig nummers lang straalde Ronan Harris vanavond en zijn ‘small talks’ tussen de nummers door, werden – zoals hem wel vaker overkomt – bigger talks, maar de hele avond lang met een glimlach, zichtbare tevredenheid en dankbaarheid… en niet alleen voor ons bier en onze chocolade !
Tonight, the new black was… Noire…
