Aan de vooravond van de verschillende Sound Track finales stonden in Eeklo twee deelnemers die aan de vorige editie van deze muziekwedstrijd deelnamen. Uma Chine belandde in de finale van de Oost-Vlaamse editie en Coline & Toitoine waren één van de drie winnaars in Brussel. Beide bands hebben dit jaar ook een album uitgebracht dat ze in Eeklo kwamen voorstellen.
Aangezien Nele De Gussem dit jaar Artist In Residence was bij muziekclub N9 mocht zij met haar band de avond afsluiten. Uma Chine bracht dit jaar hun tweede album Changes uit. Waar de band op het eerste album nog zoekende was naar een eigen geluid, hebben ze dat op deze tweede langspeler wel gevonden. Het is een dromerige plaat geworden met elf pareltjes, waar de mooie samenzang en de fantastische arrangementen elk nummer mooi inkleuren.
Zangeres Coline Debry en toetsenist Antoine Jorissen, alias Coline & Toitoine mochten de avond openen. Het Brusselse duo bracht dit jaar hun debuutep Soma uit waar vrolijke electropop op terug te vinden is. Deze maand waagden Debry en Jorissen zich aan een cover van Creep van Radiohead, wat sowieso heel gedurfd is. Wij waren benieuwd of ze live ook zo verrassend uit de hoek konden komen.
Coline kwam het podium op in een overal terwijl Antoine een soort van pyjama aan had maar we werden zeker niet in het slaap gedut door het duo. Ze brachten een vrij indrukwekkende en zeer energieke set. Krachtige electropop waar je moeilijk kan bij blijven stilzitten (ook al was het een zittend concert) maar ook kwamen ze af en toe heel gevoelig en dramatisch uit de hoek. Het duo verraste iedereen met Odio, waarop Antoine Coline op de piano begeleid en Coline toont wat ze allemaal kan met haar stem. De intro leek wel een stuk uit een opera die voor intens kippenvel zorgde.
Na dit pakkende nummer ging het duo vrolijk verder met een discosong over Coline’s eerste okselscheerbeurt! Kwestie van veel afwisseling in de set te brengen. Coline & Toitoine bewezen dat ze heel wat in hun mars hebben, van zorgeloze electropop tot meer intense songs die zelfs in de lijn van Stromae liggen. Ze doen het dan nog met een overtuigende podiumact.
Tijd voor een totaal andere vibe: Uma Chine. Ook al kwam het sextet hun nieuwe (toch ook al uit van april 2021) album Changes voorstellen, toch begonnen ze met twee nummers uit de eerste plaat. Het sfeervolle Heights was de perfecte opener voor de avond, terwijl we in A Tribe werden getrakteerd op een lekkere afrobeat en percussie die ervoor zorgden dat we bijna in trance geraakten.
Daarna gingen we naar het meer speels geluid van het tweede album met Leads, het wondermooie The Runner dat live meer power heeft net zoals de andere nieuwe nummers.
Met een optreden van Uma Chine weet je nooit echt wat je overkomt en waar je allemaal moet kijken. Nele De Gussem pakt je in met haar ingetogen gitaarwerk en wondermooie stem, terwijl de zussen Holail Mohamed iedereen betoveren met pakkende samenzang en hun sensuele dans. Simon Raman, Nils Vermeulen en Gilles Vandecaveye-Pinoy zorgen ondertussen voor een verbluffende sound. Soms kom je ogen en oren tekort om de wondere wereld van deze unieke band te aanschouwen.
Voor het einde van de set gingen De Gussem en co nog even naar het debuutalbum met Screens en A Cake Spell en tijdens de bisronde kregen we één nummer uit elk album. Eerst het ingetogen pareltje Home, waarop de sublieme samenzang voor een magisch momentje zorgde en daarna het verbluffende Visits, eigenlijk één van de beste nummers die we dit jaar te horen kregen.
Uma Chine is een unieke band. Ze brengen een subliem en origineel geluid en een podiumact die van de eerste tot de laatste minuut blijft boeien. Net omdat ze zo uniek zijn, krijgen ze misschien te weinig aandacht. Wij zijn alvast serieus onder de indruk van deze talentvolle bende.
