The Whereabouts Of J. Albert, het klinkt eerder als de titel van één of andere John Wayne-western, maar het gaat wel degelijk om een Belgische act. “8 donkere tracks die je ofwel ’s avonds beluistert in je zetel of in een donkere kroeg” schreef collega Liesbet toen zij het over hun debuut had die een paar maanden geleden die op Greedy Eyes is verschenen.
Door nieuwsgierigheid gedreven en ook al omdat ondergetekende Joeri Dobbeleir tijdens de Wool-E Day akoestisch aan het werk zag, trokken wij naar één van de meest donkere kroegen die Gent kent. The Cover, in de jaren 80 de thuishaven voor heel wat Gentse bands, nu naar de Vrijdagsmarkt verhuisd, maar met nog steeds een kloppend hart voor muziek.
Joeri ken je misschien wel van zijn andere band Monster Youth die blijkbaar door het succes van frontman Pauwel De Meyer eventjes op hold staat. Geen probleem, want Joeri beschikt over een bijzondere stem die zweeft tussen 16 Horsepower en Mark Lanegan, om alweer Liesbet te citeren. En voor mijn part aangevuld met het macabare karakter van Leonard Cohen, de gevaarzone van Nick Cave en de avontuurlijkheid van (voor wie ze nog kent) Crime & The City Solution.
Samen met gitarist Bart De Koster, de lapsteel van Kristof Vansteenkiste, bassist Klaas Borms drummer Nathan Wittock en toetsenist Steph Van Uytvanck een band die een donkere sfeer uitademt die zelfs een vleugje desertrock in zich heeft, of het gevoel van een kwetsbare ziel die verloren loopt in een woestijn die eindeloos lijkt. Muziek die mooi, en tegelijkertijd best pijnlijk aanvoelt, maar dat heb je nu eenmaal als je alles uit je gevoelens perst.
Er mocht best wat meer volk in De Cover zijn, maar half negen is nu eenmaal net iets te vroeg om de doorsnee Gentenaar in een café te loodsen tijdens de Gentse Feesten. Noteer alvast de naam, je zult ze nog vaak zien.
DIDIER BECU
