Eind jaren zeventig brak de Noord-Ierse punkband uit Derry door met onweerstaanbare nummers als Teenage Kicks, Get Over You en Jimmy Jimmy. Mede dankzij John Peel die in 1978 de iconische single Teenage Kicks aanprees in zijn show op BBC Radio One werden The Undertones zowat de bekendste Noord-Ierse band uit hun tijd. In de daaropvolgende jaren bracht de band 4 albums uit tot in 1983 uiteindelijk de zanger Feargal Sharkey de band verliet om zich te richten op een solocarrière. Na een flinke tussenpauze kwam de groepsleden in 1999 echter weer bij elkaar, nu met zanger Paul McLoone (tevens een bekend radiopresentator) en brachten ze nog 2 albums uit.
Toen we in de N9 aankwamen werd ons verteld dat de drummer er niet bij zou zijn wegens gezondheidsredenen. De sympathieke band besloot echter dat ze hun fans niet in de kou konden laten staan en ging dus van start zonder Billy Doherty. Het voelde zowel voor band als publiek aanvankelijk een beetje onwennig aan, maar algauw zat de schwung erin. Iemand uit het publiek riep nog “who needs a drummer anyway?”. Nou, daar kunnen we best nog wel even over discussiëren, maar feit is wel dat The Undertones zich ook met slechts een halve ritmesectie behoorlijk uit de slag wisten te trekken.
De band startte ietwat aftastend met Family Entertainment uit het eerste album. Het is natuurlijk voor McLoone niet makkelijk om in de iconische schoenen van voormalig frontman Sharkey te treden, ook al doet hij het al jaren. Maar het moet gezegd worden dat Paul zich de rol van frontmanheel eigen maakt en tevens op een manier die werkt, zeker door zijn kenmerkende stemgeluid en zijn Derry-achtergrond.
Het ijs was al gauw gebroken en de talrijke aanwezigen werden getrakteerd op een puike selectie hits die je katapulteren naar de punkscene van weleer. Ondanks het feit dat poppy nummers als Jimmy Jimmy, Teenage Kicks en Get Over you de sfeer van woelige tienerjaren weergeven en de bandleden die fase nu al wel een heel eind voorbij zijn, klinken de songs nog steeds ijzersterk en tijdloos. Daarnaast is de setlist ook gevuld met It’s Going To Happen! een song die werd geschreven met een duidelijke verwijzing naar de hongerstakingen in 1981 in Noord-Ierland, maar ook verder met het iets rustigere Julie’s Ocean, waardoor de band even op adem kan komen.
Het publiek genoot écht en de vele hits werden luidkeels meegezongen. Dat had niet alleen te maken met een fantastische setlist, maar zeker ook met de sterke podiumpresence van McLoone. Wat het ook leuk maakte waren de grappige bindteksten van Paul samen met bassist Michael Bradley waarin ze vaak het publiek betrekken.
Naast een fijne mix van nummers uit het volledige Undertones-tijdperk kregen we nog een geweldige bisronde gepresenteerd: Hypnotised, Mars Bars (speciaal voor ons Belgen die bekend staan om de lekkere chocolade), Smarter Than You, My Perfect Cousinen om af te sluiten nog een laatste keer Teenage Kicks.
40 jaar na de release van Teenage kicks en de band heeft het nog steeds! Nu nog afwachten of de band zijn afspraak nakomt om zo snel als mogelijk naar de N9 terug te komen, maar dan mét Billy achter de drums. Wij zullen er alvast weer bij zijn.
Ann & Manu
