Elke setting vormt een gelegenheid om te performen en de heren van Slow Pilot nemen dit erg letterlijk, van slaapkamer tot festivalpodium, met voltallige of duo bezetting. Slow Pilot laat geen enkele uitdaging onbenut. Nu stond de Melseelse band op een mini podium in de kapel van OC Boerenpoort ter gelegenheid van de nieuwjaarsreceptie van een politieke partij. Het trio, Pieter Peirsman, Maarten Van Mieghem en Sebastian Leye bracht een mix van nieuwe en oudere nummers, maar ook covers en veroverde op minder dan een uur nieuwe zieltjes.
De band speelde een thuismatch maar beseft heel goed dat hun nummers onbekend blijven bij het grote publiek. De frontman was goed voorbereid en voorzag elk nummer van een gepaste intro, met hier en daar een knipoog naar het politieke programma, wat voor bijval zorgde bij het beperkte gezelschap.
Songs uit hun vorig jaar verschenen album Gentle Intruder klonken strak en soms veraf van de studio-opname maar de nieuwe invulling kon ook erg gesmaakt worden. Little Boy, Hard To Love, Parade, Black Widow, Dance The Night Away, Anyone en de titelsongGentle Intruder, ze passeerden allemaal in de set. Wie Slow Pilot wat volgt, weet dat ze live wel eens iets durven te coveren. Zo werd Seasons van Future Islands deze avond op intieme, smaakvolle wijze gebracht. Met ingetogen trots stelde men ook het nieuwe nummer Silent Hour voor.
De singer-songwriter heeft de kunst van het performen goed begrepen en je merkt zijn enorme groei steeds weer. Nog niet zo lang geleden stond er een verlegen jongeman op het podium, nu zie je een zelfzekere, soms sarcastische frontman. Slow Pilot gunde de politieke achterban nog een gloriemoment tijdens Anyone, waarbij de samenzang weergalmde in de kapel. Zullen deze gezangen vruchten afwerpen en voor de doorbraak van Slow Pilot zorgen?
Tijdens de bisnummers toverde Pieter voor de laatste keer Vinegar and Salt van Hooverphonic uit zijn hoed. De avond werd afgesloten met een duidelijk statement: Die Motherfucker Die.
Tekst & foto: Cath Van Laere
