Zondag streek de Australische electro-troubadour Ry Cuming, die we beter kennen als Ry X neer in de Brusselse AB om het publiek te trakteren op een avond vol schoonheid. Het werd allesbehalve een klassieke singer-songwriter-set want Cuming liet zich omringen door de solisten van ‘ons’ eigen vermaarde Brussels Philharmonic. Of hoe de breekbare, steevast van weemoed zwangere liedjes van Ry X, soms verweven met zuinige electronica, nu vol warme gloed werden bijgekleurd door een symfonisch orkest, zonder dat dat uitmondde in onnodige bombast. De breekbaarheid, natuurlijke kracht en pracht en zeker de intensiteit bleven overeind. Samen met Brussels Philharmonic wist RY X anderhalf uur te imponeren in de AB, en hoe!
De Canadese violiste Hannah Epperson had de eer om de zondagavond te openen, gelukkig voor haar voor een al behoorlijk gevulde zaal, die vol bewondering naar de mooie, soms haast onaardse klanken luisterde die Epperson uit haar viool toverde. De Canadese bleek ook over een prachtig stemgeluid te beschikken. Met haar vioolspel, stem en fraaie composities, kreeg Epperson zonder veel moeite de zaal stil tijdens dat kleine halfuurtje dat ze mocht schitteren op het podium.
De solisten van het Brussels Philharmonic betraden stipt om negen uur het podium en niet veel later volgde ook de Amerikaanse digi-troubadour RY X zelf die meteen een ongelooflijk bloedmooi Sweat inzette. Juweeltjes als Salt, Berlin en een werkelijk subliem Howling moesten dan nog volgen en ook het sacrale, zo dramatische en beklemmende Only. “I was only falling in love” klonk zo overtuigend dat het ei zo na fysiek pijn deed, wat een stomp in de maag, krop in de keel.
Het unieke ijle stemtimbre van Cuming; vibrato en falsetto, warm en teder en altijd succesvol solliciterend voor heel veel kippenvelmomenten, in combinatie met de strijkers en blazers van het Brussels Philharmonic zorgde voor pure magie. Kippenvel was er dus bij overvloed.
Alsof we nog niet genoeg verwend waren, riep RY X, en daar hadden we stiekem al op gehoopt, op gegeven moment ook Hannah Epperson op het podium om samen een nummer met hem te vertolken. Hoe prachtig toch!
Cuming roemde de klassieke samenwerking waar hij was ingestapt, bedankte ook uitdrukkelijk alle betrokken muzikanten alsook de luisteraars en zou ook tussendoor diens composities ons herhaaldelijk een ‘Merci’ toewerpen. RY X stelde ook twee nieuwe songs voor zondag en vertelde ons dat hij de nieuwe plaat dra zou kunnen afwerken. Hij keek er erg naar uit, wij ook, afgaand op wat we te horen kregen. Of de opnames voor de nieuwe plaat samen met een symfonisch orkest gaan gebeuren, weten we niet. Maar van ons mag het. En doe het dan maar meteen met Brussels Philharmonic, Ry. Mogen we Ry zeggen?
We tellen slechts tien composities in onze notities. Kan best dat we niet alles opschreven, we hadden het nogal druk met enorm onder de indruk zijn. Feit is dat na anderhalf uur definitief het doek viel over een avond vol intensiteit en schoonheid. Misschien net lang genoeg: een overdosis melancholie, hartzeer en weltschmertz hoeft nu ook weer niet…
