Polarisatie. Het moet één van de meest gebruikte woorden van de afgelopen jaren zijn, en daar voegt Pale Waves zijn duit in het zakje bij aan. Vier jaar geleden opgericht en zo wat alle Engelse bladen zijn het er roerend over eens: deze band uit Manchester is op dit moment zo wat de beste band die je je oren cadeau kan doen. Nou moe!
Zoals dat wel vaker het geval is, lukt de prietpraat van de Engelse pers alleen in het land van oorsprong en moeten de Britse bands er hier dubbel en dik voor vechten om gehoord te worden. Wees gerust dat Pale Waves achter zich een overuren kloppende promomachine heeft staan om dat doel te bereiken, maar ze blijven het toch maar proberen.
Een jaar geleden stonden ze nog in een zo goed als lege Witloofbar in de Botanique, en ook in Gent volstonden vier handen om het aantal toeschouwers te tellen. Ondertussen hebben ze Werchter en Best Kept Secret achter de kiezen, en een debuutalbum! Stap voor stap.
Want jawel, de Orangerie (de grote Botanique-zaal) bleek voor de Brutse hype nog iets te hoog gegrepen, maar ze mochten wel al van de Witloofbar naar de grotere Rotonde. Uitverkocht, hoewel we ons luidop afvragen hoeveel mensen er effectief in de zaal zouden staan, mochten alle Britten er niet geweest zijn!
Hoewel het zeer druppelgewijs gebeurt vallen ook over het Kanaal muziekliefhebbers voor de muziek van Pale Waves, terwijl anderen ervan wegblijven wegens een iets te hoge aversie.
Die Gedanken Sind Frei neuriëde men in de 17e eeuw, en dat is bij de groep rond zangeres Heather Baron-Gracie niet anders. Of ze het nieuwste wereldwonder zijn betwijfelen we (om niet te schrijven ontkennen) ten sterkste, maar ze kunnen wel verdomd goede popsongs schrijven.
Het is dat laatste waar misschien het schoentje knelt. De band dweept graag met The Cure en hun fans zien er misschien uit als de laatste klanten van een uit de hand gelopen gothfuif, maar Pale Waves is 100% pop. Het heeft dan ook geen zin om er Simon Gallup-achtige gitaren in te ontdekken, want die zijn er niet!
Pale Waves, laten we daar maar eerlijk over wezen, draait zo goed als volledig rond frontvrouw Heather. De rest van de band is wat men noemt decor. Opgesmukt als het nichtje van Siouxsie Sioux en met haar bekende vogelverschrikkerspose dat goed bij de kids blijkt te werken slaagt de Britse erin om haar publiek zonder veel moeite om de vingers te winden. Ingestudeerde act? Waarschijnlijk wel, maar dat is U2 of Depeche Mode ook.
Opmerkelijk is ook dat een band die het een paar maanden geleden nauwelijks beter deed dan een amateursbandje plotseling alles perfect lijkt te doen. We suggeren niets, we merken het alleen maar op.
Wat buiten kijf staat is dat Pale Waves perfect weet hoe je een three minute pop song dient te schrijven. Eighteen, There’s A Honey of Television Romance mogen dan misschien wel in de buurt komen van Garbage die het op zijn Britney Spears’ doet, het is en blijft goede pop. Of Pale Waves lang zal blijven meedraaien is dan weer een andere discussie!
Klik hier voor de fotoreportage van Karim Hamid.
Copyright foto: Karim Hamid
