In Gent is er geen gebrek aan podiumkansen en dat is geen tikkeltje overdreven gezegd. In een zijstraat van de altijd drukke studentenbuurt die de Overpoort is, bevindt zich de Come Together. Een gezellige – bijna bruine – kroeg waar muzikaal talent (meestal van het zachtere soort) een mogelijkheid krijgt om te bewijzen wat ze kunnen. Wat opviel, ondanks dat het buurt is waar vooral cantussen populair zijn, was dat het publiek er muisstil bleef om iedere noot op te vangen. Altijd een pluspunt, zeker voor Luminous Dash. Bierjolijt vind je overal, maar voor kwalitatieve muziek moet je al eens dieper graven. Die werd in Gent gevonden met zowel Yerko als Elis Mane. Moet ook niet, want voor dit soort optredens zoek je naar de verborgen pareltjes.
Het concert werd georganiseerd door The Rua Room, een initiatief van de Ierse Daithi Rua, die op regelmatige basis singer-songwriters in de kijker zet. Op verschillende plekken in Vlaanderen, zoals binnenkort in Lembeke met een nu al uitverkocht concert van Guy Swinnen. Maar eerst was het de beurt aan Yerko in Gent.
Afkomstig uit Ninove, en we beloven plechtig dat we de Forza-mopjes achterwege laten, want alle aandacht ging richting podium. Yerko is amper 18, maar hij weet verdomd goed hoe je een song schrijft. Jake Bugg is nooit veraf, net als de demonen, want wie goed luistert hoort dat het soms gaat over die verdomde stemmen in je hoofd. Een man met een gitaar, meer is het niet. Soms wat fluitend, maar toch in staat om een café te doen luisteren. Zelfs wanneer er plots een snaar van zijn gitaar breekt, blijft de jongeling kalm. Van zenuwen geen sprake, en als ze er al zijn, dan laat hij ze niet zien. Moet er nog gesleuteld worden aan zijn sound om op te vallen? Zeker. Dat weet hij zelf ook, net zoals hij weet dat er veel talent in hem schuilt.
Ellis Mane is geen onbekende meer op Luminous Dash. Een band die is opgericht rond zangeres Elisa De Pauw. Met zijn vieren zijn ze normaal, maar speciaal voor de Come Together kozen ze voor een aparte setting met Elisa achter de piano en Michael op de saxofoon. De meeste nummers kwamen uit hun debuut The Earth Is Glued Together With Gold, maar met deze opstelling dus in een compleet andere setting.
Een vreemde titel, die plaat, maar daar zit een verklaring achter. Het heeft te maken met een soort goudlijm die Japanners gebruiken om gebroken voorwerpen te herstellen, waarbij de scherven zichtbaar blijven.
Het zegt iets over Elisa, die ondanks de dagelijkse ellende gelooft dat de wereld er beter uit zal komen. En wat hebben we zulke mensen nodig.
In het begin van het optreden werd de volgorde van het album aangehouden. Zeemzoet, maar zonder dat het melig wordt. Het is moeilijk om niet het belang van Elisa’s stem te ondermijnen. Geen foutjes te bespeuren, een soort indiepop waarin evenveel indie als pop zit. Zelfs een liedje dat Linger heet. Niks te maken met The Cranberries, maar wel even mooi en met pianoklanken die doen denken aan het kinderliedje Mr. Sandman dat ooit door Emmylou Harris de hitparade werd in gezongen. Bij Underneath The Surface werden zelfs wat dansbare drumcomputergeluiden toegevoegd.
Na afloop leek iedereen even blij, of kortom ook een gevoel dat we in de wereld nodig hebben. Muzikanten en organisatoren om in het oog te houden!
YERKO Facebook Instagram VI.BE
ELLIS MANE Facebook Instagram VI.BE
Come Together
